অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি

আশাৰেই বাট চাওঁ       এটি নতুন দিনৰ নতুন পুৱালৈ           হেপাহেৰে ৰুৱা ফুলজোপাত              এপাহ সুকোমল ফুল ফুলালৈ- - - -। জীৱনৰ ওখোৰা মোখোৰা বাটৰ

ফুলৰ সৈতে খেলিবা সুগন্ধত ভূল যাবা ধুলিৰ লগত খেলিবা  লেতেৰা হৈ যাবা !          কুলিৰ সৈতে থাকিবা         মিঠা মিঠা মাত মাতিবা         কাউৰীৰ লগতথাকিবা! সানিবা

দুৱাৰ কঁপাই এচাটি  বতাহ উভতি আহিল, যি বাটেৰে আগেয়ে আহিছিল  ৰাতিৰ চৰাই  সেই বাটেৰেই উভতি আহিল  বিকট কিৰিলি পাৰি ৷  শুকান নিশাহ পাবলৈ  লেৰেলা ফাগুন উভতি আহিল, উ

দুঃসময়ত পিঠি কেইখন দেখিয়েই তোমালোকক সহজেই চিনি পালো । অদৃক ধাৰণাবোৰত ফেভিকল ঢালি থৈ তোমালোক এতিয়া মখমলৰ বিচনাত হেঁপাহৰ টোপনিত । পিছে ভূমিকম্পৰ জানো আগতীয়া ঠিক

নাৰী তুমি সচাকৈয়ে অন্যন্যা তোমাৰ ৰূপত প্ৰকৃতি উতলা      ফাগুনী মলয়া হব খোজে উন্মনা । আউলী বাউলী চুলি মেলি হব নুখুজিবা পগলা । প্ৰকৃতিৰ সোণালী বাটত খোজ আগবঢ়

বিজয়ে লৰালৰিকৈ ইউনিফৰ্ম পিন্ধি চাইকে’লখন উলিয়াই নিওতে পাছফালৰ পৰা বায়েকে  মাত লগালে ব্ৰেকফাষ্ট কৰি যোৱা ভাই বিজয়ে হব বা আহিলে খাম পৰীক্ষালৈ পলম হৈ আহি

উদ্ভাসিত হোৱাৰ সময়বোৰ  অতীত উপহাৰ  দি  নিজকে আৱিষ্কাৰ কৰিছিলো  কৃষ্ণ গহ্বৰৰ গৰ্ভত  অনাবিষ্কৃত ৰূপত ।  ৰূপান্তৰৰ সম্ভাৱনাবোৰ  কেতিয়াও সাৰ নোপোৱাৰ  দুৰন্ত প্ৰত

গুচি আহিলোঁ মা, এইবাৰলৈ গুচি আহিলোঁ। অহ তুমিচোন গমেই নোপোৱা মা আমি যে এতিয়া ঢুকি নোপোৱা দূৰত্বত, তুমি সাৰ পাই আমাক বিচাৰি আছা কিন্তু আমি যে এতিয়া তোমাৰ কাষত

সময়ে উৰুৱাই লৈ গ'ল উকমুকাই থকা চাদৰৰ তলৰ কেছ বছা ৰিহা আচলৰ কাহিনী, মানৱতাৰ আদিপাঠ আওৰাই পথাৰৰ সপোন পিতাইৰ মাটিৰ মানৱী মন। আইৰ আখল শেতেলীত আলপনাৰে আঁকিছি

অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকিৰ প্রিয় পাঠক সকলক বৰ দুখেৰে জনাব খুজিছো যে - আপোনালোকে ইমানদিনে মোৰ কবিতা পঢ়িছে । পিছে বিশেষ এটা কাৰণত আজিৰ পৰা মোৰ কবিতা আৰু হয়

অ' মা চোৱাহি চোন আমি খেলি থকা ৰুমত জুই জ্বলিছে।মা'দেউতা ক'ত আছা তোমালোক আমাক বছোৱা।

ভাৰত উপমহাদেশত এসময়ত ব্ৰিটিছ ঔপনিৱেশিক সাম্ৰাজ্যবাদীসকলৈ শাসন কৰিছিল সেয়া সৰ্বজনবিদিত। ব্ৰিটিছ ঔপনিৱেশিক সাম্ৰাজ্যবাদীসকলৰ শাসন কালতেই যাতায়াত-যোগাযোগ

ভাৰতীয় ৰাজনীতিৰ সামগ্ৰিক ছবিখনলৈ লক্ষ্য ৰাখিলে এটা কথাই মনলৈ উলাহ আনে যে দেশৰ নতুন প্ৰজন্মই নতুনকৈ “ৰাজনীতি” নামৰ বিষয়টোলৈ আগ্ৰহ প্ৰকাশ কৰিছে। সক্ৰিয়

নমস্কাৰ দেওবৰীয়া মুখ্য বাতৰিত আপোনাৰ স্বাগতম জনাইছো মই কেটৰিনা কেফ আৰু আপুনি চাই আছে মিছলীয়া লাইভ চেনেল  প্ৰথমতে মুখ্য বাতৰি পাছলি বজাৰত বিলাহী বিস্ফোৰ

আজি বেবেৰিবাংত ক'বলৈ একো নাই । তথাপিও যিটো কথা ক'ম সেইটোৰ নিচিনা কথা এটা আপোনালোকে সৰু কালতে শুনিছে যদিও সেই কথাৰ লগত এইকথাৰ কোনো সম্পৰ্ক নাই

আহিবাচোন- এদিন নৈৰ পাৰলৈ ৰঙা-নীলা ৰঙবোৰৰ সতে লুকাভাকু খেলিবলৈ, আহিবাচোন-  এদিন ধাননি ডৰাৰ মাজলৈ চৰাই আৰু সেউজীয়াৰ মন পৰশা গান-নাচ উপভোগ কৰিবলৈ, আহিবাচোন - এদি

নিচাযুক্ত দ্ৰব্যৰ পৰা মানৱজাতিটোৰ কিবা উপকাৰ হয় নে বাৰু যদি উপকাৰ নহয় তেন্তে কিয় একাংশ এৰিব নোৱাৰে?এনে দ্ৰব্যৰ দ্বাৰা সুন্দৰ মনোমহা জীৱন ধ্বংস হয়?গতিক

গাড়ীৰপৰা নামি সত্যমে খোজ দিলে সেউজী চাহনিৰ মাজেদি যোৱা জেলেপীমূৰীয়া পথেদি ! চৌপাশে সেউজীয়া চাহনি আৰু মাজে মাজে ওখ শিৰিষ গছ যেন সত্যম সেউজী ৰঙৰ জগত এখ

এক চেকেণ্ডৰ উশাহত থমকি ৰব খোজে আকাশ মই জন্ম অন্ধ জীৱন কি বোলা কথাষাৰৰ অৰ্থ তেনেই পঙ্গু হাতত এচলু পানী বিচাৰি হাহাকাৰ কৰি উঠা হৃদয়ৰ দম দম ৰাসায়নিক দ্ৰব্য দুৰ্

আই অসমীৰ বিপদ ধব্বনি আকৌ যুদ্ধ কৰিবই লাগিব নহ'লে যে ৰক্ষা এইবাৰ নাই ৰণলৈ টঙালি বান্ধি সাজু হবলৈ  আই অসমীৰ যে কাতৰ বিননি। জাতিৰ হকে দহৰ হকে সৰ্বজনৰ হকেএঘ

"জাতীয়তাবোধ স্বভিমাণী ৰমণী আমি দেশৰ বাবে বিন্দু বিন্দু তেজ দিবলৈ সাজু" শুনা বদনসকল তোমালোকৰ মনোকামনা নহব সফল লাচিতৰ দেশৰ ডেকা আমি... প্ৰয়োজন হ&#

সেমেকা শীতৰ বোকোচাত উঠি  আহিলে আঘোণ হয় সোণোৱালী  নিমাতী নিয়ৰৰ মায়াবী পৰশত ৰঙীয়াল ৰ'দালিৰ নাচোন মনোৰমা পথাৰত সোণগুটিৰ ভৰত চৌপাশে বিনন্দীয়া সাজোন-কাচোন প

নিশা এক বাজিছে । নগেনে এজন ভ্ৰষ্টাচাৰী তথাকথিত নেতালৈ ফোন  লগালে । তিনিদিন ধৰি হিমচেচাঁ বতৰত এই নিশাখন কিবা জৰুৰী ফোন বুলি ভাবি লেপৰ তলৰ পৰা ওলাই ফোন

(প্ৰণীতা দেৱী প্ৰধানৰ "আজি কোকৰাঝাৰ বন্ধ" কবিতাৰ দ্বাৰা অনুপ্ৰাণিত হৈ) আজি দহ ডিচেম্বৰ দুহেজাৰ ঊনৈশ আজি দুলীয়াজান বন্ধ 'অইল ইন্দিয়া'ৰ প

আকাশ নীলা  সোণালী ধৰা ফুলনিৰ ফুল  নাচিছে হালি জালি পাহাৰৰ নিজৰা  নামিছে কুলকুল কৰি বসন্ত আহিলে কুলিয়ে বিহুনাম জুৰে ! গছে মেলে কুঁহিপাত  শাওণৰ মাহত  বাৰিষাৰ বাণ

আজন্ম তুমি মোৰ সহচৰ আমৃত্যুও তোমাৰ অঘোষিত অধিকাৰ । এটা প্ৰশ্ন বহুবাৰ কৰিছো নিজকে তুমি মোৰ কান্ধত উঠি আছা নে  মই তোমাৰ কান্ধত ? যেন এখন মায়াজাল ! উত্তৰহীনতাৰ

হৃদয়ৰ মৰম , আত্মাৰ বিননি  তুমি প্ৰাণ     - - - - -! সাগৰৰ গভীৰতাৰ দৰে  আকাশৰ বিশালতাৰ দৰে  তুমি জীৱনৰ গান - - - - -। মই যাক ভাল পাওঁ       তেওঁ ইমান নিৰাশ -

মৃগেন্দ্র কাকতি চিধা-চাধা আৰু খাৰাংখাচ মানুহ । অসুখ বুলিলে গেষ্ট্ৰিকটোৱে অলপ আমনি কৰে । সেয়ে সাতে পাঁচে মিলি খঙটো অলপ বেছি । ঘৈণীয়েক প্ৰণিতাৰ উশৃংখলিত

এই নদীখনক  মই ভালপাওঁ নিজতকৈও আৰু তোমাতকৈও বেছি...! বুকুৰ ভিতৰত আজিও আছে নৈখনৰ স্মৃতিৰ কৰুণ বিননি। মোৰ উজাগৰি নিশাবোৰৰ একমাত্ৰ লগৰী এই নৈখন মোৰ দুখৰ বুৰঞ্জীৰ

ডাৱৰে ঢকা আকাশক  সুধিছিলো .... এটি মৃদু গৰ্জন হলেই বৰষিব পাৰে নেকি ? প্ৰতিবাদৰ এজাক বৰষুণ ঈদৰ জোন ওলোৱা স্বদেশত অশান্তিৰ দাৱানল হাত যোৰ কৰিলেই ঈশ্বৰ দুহাত মেল

১২৫ বছৰ পূৰ্বে, ১৮৯৫ খ্রীষ্টাব্দত লুমিয়ৰ ব্রাদাৰ্চ নামেৰে খ্যাত নিকোলাছ ও জিন লুমিয়ৰ প্রযোজিত আৰু পৰিচালিত বিশ্বৰ প্রথম নির্বাক ছবি ‘‌দ্য আৰাইভাক অৱ এ

এদিন  হৈ আছিলি তই মোৰ গা ঢকা ছোলা ঘামি ঘামি এক দুগন্ধোময় কিন্তু!!! মনে নিবিচাৰিলে ঘৃণাত উপঙিবলৈ, মই জানিব বিচাৰো তোৰ হৃদয় কুঞ্জত আছে নে মোৰ বাবে বিশাল হৈ মই

তোমাক যিদিনা লগ পাম শীতৰ ঠেৰেঙা লগা জাৰ হ'লেও নিশাটো উজাগৰে কটাম বুকুৰ হেপাহ উজাৰি আমি দুয়ো পাতিম মনৰ কথা তোমাৰ কাষতে বহি হৃদয়ৰ প্ৰেম ঢালি আঁকিম জীৱনৰ কে

কাজিৰঙা কঁহৰা  চিনাকী সুৰ এটা কোমল অন্তৰ খুলি বজাই প্ৰাণঢালি কি যে সুন্দৰ বাঁহী !              ভাৰতভূমি মহান বুলি             গাই ৰাষ্ট্ৰীয় গানটি           অ

প্ৰতিটো পুৱাৰ সূৰ্য্যৰ কিৰণে , কঢ়িয়াই আনে এক নৱ বাৰ্তা। পূৱৰ ৰঙা বেলিটিলৈ চালেই দুচকুত ভাহি উঠে এক মনোৰম দৃশ্য। চৰাই চিৰিকটিৰ শুৱলা গীতে , পূৱাৰ ৰহণ সানে। ল

মই চেৰা-বলিয়াৰ দুৰন্ত প্ৰেমিক । সিহঁতৰ প্ৰতিটো ৰক্ত কণিকাত পলুৰ পৰা  পখিলা হোৱাৰ কলা । প্ৰতিটো নিশ্বাসত পৃথিৱী জয়ৰ  দুৰ্বাৰ হেপাহ । সপোনে সিহঁতক শুবলৈ নিদিয়ে । স

আজি অন্তিম খন যাত্ৰাৰ ৰণডংকা ভৌগোলিক অৱস্থান হব "সূৰ্য উঠা দেশ" চিৰসেউজ আৱৰণত ক্ষুদ্ৰ সত্তা বিলীন হৈ...থমকি নৰব জীৱন শীতৰে সেমেকা, টুপ টুপ নিয়ৰে

জাগি উঠ যুৱ শক্তি দল শুৱলৈ নাই সময় জাতি-মাটি-ভেটি যাৱৰ হ'ল তই হবি ভূমিহীন,ভাষাহীন.....! এতিয়া এৰ তই ভোক-পিয়াহ নিদ্ৰা বুকু আৰু পেটত জ্বালা-যন্ত্ৰণা লৈ  স

সেউজ চাহ বাগিচা খনে বুঢ়া শিৰীষ জোপাই বহু কথাই বুজি পায়। নি:সংকোচে কবলৈ ধৰে কাম কৰি পেট পোহপাল দিয়া শ্ৰমজীৱী মানুহখিনিৰ অন্তৰত থূপ খাই থকা দুখ বেদনাৰে পৰিপূৰ্