অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি

■আজি বিশ্ব ধঁপাত বিৰোধী দিৱস। ■১৮৯৩ চিকাগোত অনুষ্ঠিত বিশ্ব ধৰ্ম সন্মিলনত যোগদানৰ অৰ্থে স্বামী বিবেকানন্দৰ আমেৰিকা যাত্ৰা। ■১৯৫৫ ভাৰতত অস্পৃশ্যতা আইন জাৰ

🌞 শ্ৰী শ্ৰী সূৰ্য্যায় পৰম ব্ৰহ্মণে নম:🌞                       ১৭ জেঠ , ৰবিবাৰ,ইং ৩১ মে ২০২০।  সূৰ্য্যোদয় ঘ:৪/৪১/১৭ সূৰ্য্যাস্ত ঘ:৫/৫৯/৩৩  ৰাশি -  সিংহ

তুমি আইদেউ জেৰেঙাৰ সতী অসমীয়াৰ ৰাখিলা মান অসীম সাহসেৰে তুমি ওলাই আহিলা  সমাজৰ বান্ধোন ছিঙি ৷ ৰূপকোঁৱৰ জ্যোতিপ্ৰসাদৰ সপোনক তুমি সাহসেৰে বাস্তৱ ৰূপ দিলাা অসমী

তুমিয়েইতো কৈছিলা পলাশ পূৰ্ণতাৰ পৰা শূন্য হোৱাৰ দুখত কিমান যন্ত্ৰণা এতিয়া চোন তুমিয়েই হৃদয়ৰ দুৱাৰখন বন্ধ কৰিলা। হেঁপাহৰ পদুলিত আবেগেৰে  অগাদেৱা কৰিছিলোঁ  তুম

ড° লীলা গগৈৰ "অসমীয়া লোক-সাহিত্যৰ ৰূপৰেখা" শীৰ্ষক গ্ৰন্থখন পঢ়ি এটা কথা স্পষ্টৰূপত ব্যক্ত কৰিব পাৰি যে- অসমীয়া লোক সাহিত্য অসমীয়া সাহিত্যৰ ভ

লহপহকৈ বাঢ়ি অহা মোৰ হৃদয়ৰ সেউজীয়া সপোন বোৰ হঠাৎ আজি কেনিবা আঁতৰি গ'ল জোনাক ৰাতি শব্দৰ বৰষুণত তিতি বুৰি বিচাৰি ফুৰিছো মই  সন্ধান পোৱা নাই  বাউলি ব'তাহ

ইয়াৰ পাছত সহজে গ্ৰহ , নক্ষত্ৰ বিচাৰি উলিয়াবলৈ ডোপলৰ তথ্যপ্ৰযুক্তিৰ ব্যৱহাৰ কৰে ইয়াৰ সহায়ত যিকোনো তৰাৰ ওচৰেপাজৰে থকা গ্ৰহৰ সন্ধান পাবলৈ তৰাৰ মাপ জুখিবল

🌞 শ্ৰী শ্ৰী সূৰ্য্যায় পৰম ব্ৰহ্মণে নম:🌞                       ১৬ জেঠ , শনিবাৰ,ইং ৩০ মে ২০২০।  সূৰ্য্যোদয় ঘ:৪/৪১/২৩ সূৰ্য্যাস্ত ঘ:৫/৫৯/১৪  ৰাশি -  সিংহ

■আজি ক্ৰোৱেচিয়াৰ ৰাষ্ট্ৰীয় দিৱস। ■১৭৪৪ ইংৰাজ কবি আলেকজেণ্ডাৰ পোপৰ মৃত্যু। ■১৮৩২ গণিতজ্ঞ ইভাৰিষ্ট গেল'ৱাৰৰ মৃত্যু। ■১৯১২ বিজ্ঞানী উইলবাৰ ৰাইটৰ মৃত্যু।

সোণালী ধাননি পথাৰৰ কাষেদি      যাওঁ মই খোজকাঢ়ি      ধাননি পথাৰৰ মাজ       সৌৱা কাৰনো কবৰ        আৰু সৌৱা বিজুলী           তাঁৰৰ খুটাত শালিকা

" মহানায়ক " ধাৰাবাহিক ত কাহিনী এতিয়ালৈকে - মহানায়ক বুহানৰ মেডিকেল কলেজত প্ৰৱেশ কৰি কৰ'নাৰ উৎপত্তি হোৱা ঠাইত অনুসন্ধান কৰি শেষত ভাইৰাছ টো

গোলাঘাট জিলাৰ প্ৰাচীন ঐতিহ্যৰ ভিতৰত অন্যতম নুমলীগড়ৰ দেওপাহাৰ ৷ নুমলীগড়ৰ পৰা তিনি মিল কিলোমিটাৰ নিলগত ৩৯ নং ৰাষ্ট্ৰীয় ঘাইপথৰ কাষত দশম একাদশ শতিকাৰ প্ৰা

উন্নসত্তৰ তম পোন্ধৰ আগষ্টৰ স্বাধীনতা দিৱসত, দেশ মাতৃক সন্মান জনোৱাৰ অৰ্থে, হাতে হাতে সকলোৱে নিচান ধ্বজা লৈ ওলাই আহিছোঁ সমদলে, জীৱনৰ ত্যাগৰ পথত। শত-কৌটি লোক

খালি হৈ আছে, আজি আইতাৰ তামোলৰ খুন্দনা । ককাৰ চেগুনৰ পালেংখন মিউজিয়ামৰ আচবাৱৰ দৰে, 'পৰিত্যক্ত' । চোতাল ভৰা  গাৱঁৰ আপোনবােৰ আজি নাই । মৃত্যুৰ তালিকাখ

জীৱনৰ সংঘাটৰ নিশাত  মোৰ ইচ্ছা মৃত্যুত  হওঁ ছাঁই  নিয়তিৰ আহ্বানত  পুণৰ ছাঁইৰ পৰা উজ্জিৱিত  হওঁ মই,,,, ন- প্ৰভাতে,,, ধৈৰ্য ধাৰিণী,,, অময়া সুধা লৈ, এমুঠি সস্নে

ধুনীয়া নহ'লে হিয়াখনি নহয় ধুনীয়া কোনোৱে নাৰী বুটলি তলসৰা শেৱালী মৰমৰ মালা গুথিব পাৰে যি জনী সেইজনীহে ধুনীয়া নাৰী ! আৱৰ্জনাৰে পৰিপূৰ্ণ স্বত্বেও যিদৰে স্বচ

মুকুতা বুটলি বুটলি আনি   গাঁঠিলো বুকুত অজস্ৰ সপোন স্মৃতি নিজৰা এখনি  জীৱন পথৰ সোণালী কেঁকুৰি। জীৱন সুখ দুখৰ গোদাম। স্মৃতি মনিকোঠাত ৰং তুলিকা  আৰু প্ৰতিশ্ৰুত

শৈশবত মধুৰ স্মৃতিবোৰে আমনি কৰে। সেইযে পলিঠিন মেৰিয়াই মেৰিয়াই কাপোৰ বান্ধি গোল কৰি ফুটবল বনাই পথাৰত সকলোৱে খেলিছিলো আৰু ৰবাব তেঙাৰ বল খেলি ফালিছিলো । খেল

মোৰ দুচকুত সপোন বোৰ তুমিয়েই আঁকি দিছিলা ৰাখিছিলো মোৰ হৃদয়ৰ ফুলনিত তোমাক বহুৱাই মোৰ হৃদয়ত উম লৈ জীপাল হোৱা তুমি তথাপি নাপালো মই  একো তোমাৰ সঁহাৰি তুমি গুচি গ&#

নাজানো মই লিখিব কবিতা , তথাপিও লিখো তোমাৰ বাবে। তোমাৰ কথা মনত পৰিলে লিখিব মন যায় জীৱনৰ মৰ্মান্তিক কবিতা । গায়কো নহলো যে মই নহলে গাই দিলোহেতেন তোমাৰ সুৰৰ গান

কাহৰ ডিঙি জাৰিলে    কাটা কচু    দীঘল হৈ যায়     ভিতৰৰ আলজিভা    চুটি হয়  |   দুবৰি বনেৰে  দাতৰ শূল কাঢ়ে  মানুহৰ ভোক নকমে  |   এতিয়া   ডিঙি জাৰা মানুহৰ   ভীৰ ব

চৌদিশে মৃত্যুৰ বিভেষিকা চাৰিওদিশে আতংক কৰ'বাত বোমাৰ শব্দ ত কৰ'বাত জাতিগত সংঘৰ্ষ ।। ৰামৰ দেশত আজি  ৰাৱণৰ ৰাজত্ব নাৰীক পূজা দেশত আজি নাৰী হৈছে নিৰ্যাত

চৌদিশে আতংকিত  মোৰ দেশৰ মানুহ,  আতংক  বিয়পিছে এতিয়া  বিশ্বৰ প্ৰান্তে প্ৰান্তে!  "কৰোনা "আতংকই কপাইছে মোৰ দেশৰ গাওঁ,চহৰ আৰু মহানগৰ!  বিপৰ্যস্ত দে

মই কব খোজিছোঁ মোৰ  প্ৰেম কাহিনীৰ কথা। য'ত মই এজন বোবা আৰু মোৰ প্ৰেয়সী সত্যৰ ঘোৰ অন্ধ। মই হাজৰ চিঞৰী চিঞৰী কব খোজোঁ তাইক কিবা এটা? পিছে নোৱাৰো ক'ব কাৰ

কিছুপৰ ৰৈ আকৌ কবলৈ ধৰিলে " বাৰু ধন তোৰ নিচিনা ময়ো ইং ফটফটীয়াকৈ কব পাৰোঁ সৌৰভে আচৰিত হৈ " বাবা আপুনি ইংৰাজী.. ৷ বাপেকে হাঁহিৰ সুৰত " অ আ

ঘৰলৈ যাওতে তোমাক কলিজাতো দি গৈছিলো । ঘূৰি আহি দেখো  কলিজাতো নাই - তুমিও নাই । মই, তোমাক আৰু মোৰ কলিজাতো বিছাৰি হায়ৰাণ হৈ গৈছিলো । সকলোকে শুধিলো কো

মুক্ত ভাবে বাৰে বাৰে এই মানৱ জাতিয়ে মোৰ আই জনীক ধৰ্ষণ কৰি আহিছে অ'ত দিনে। আৰু কিমান সহিব মোৰ আই প্ৰকৃতিয়ে আৰু কিমান? আজি ভূ-লুণ্ঠিত মোৰ আই প্ৰকৃতিৰ  ভূ

আই,  প্ৰণামো তোমাক;  ধৰিত্ৰীৰ কোলাত জনম লৈয়েই  উচচাৰিলো আই বুলি,  কি যে এক অপূৰ্ব গুঞ্জন!  ওপজা দিন ধৰি খেপিয়াই ফুৰা অনন্ত সুখৰ আকৰ তুমিয়েই   আই; বুকুৰ অম

শিল্পী অভিনেতা বিচাৰি জ্যোতিপ্ৰসাদ আগৰৱালাই সেই সময়ৰ বাতৰি কাকত বাগ্মীবৰ,নীলমণি ফুকনৰ " বাতৰি " আৰু চন্দ্ৰকুমাৰ আগৰৱালাৰ " তিনিদিনীয়া &

তুমি মিঠা এটি গান    গাই মোৰ        হেপাঁহ নপলাই । তুমি ধুনীয়া এটি ছবি    চাই মোৰ       চকু নিবিখাই । তুমি কোমল বতাহ   মোৰ দেহৰ ভাজে ভাজে       বিয়পি থাকা । তু

আকাশ তুমি বৰ ধুনীয়া তোমাৰ ঘৰতে তৰাবোৰে লুকাভাকু খেলে ৷ তৰাবোৰৰ মাক দেউতাক বাৰু কোন ? বেলি আৰু জোন  আকাশ তুমি মন গ'লে হোৱা কেতিয়াবা ফৰকাল কেতিয়াবা আন্ধাৰ

ছোৱালীজনীয়ে লাহেকৈ ক'লে " মৰ জীৱন বাচায়েক খাতিৰ কটি কটি ধন্যবাদ " মই তাইৰ কাষত বহি তাইফালে চাই " হবেক কন কথা নাই মানুষে মানুষকেৰ কা

বাহিৰত মুষুলধাৰেৰে  বৰষুণ দি আছিল । নতুন কাপোৰসাজ পিন্ধি  মুখত মাস্ক এটা লগাই   উপহাৰটো লৈ চন্দনাৰ ছোৱালী নীতাৰ  বিয়ালৈ যাবলৈ সাজু হৈছিল ৰীমা । হঠাতে

আজি নিস্তদ্ধ ৰাজপথ জনশূণ্য নগৰ-চহৰ চৌদিশে উঠিছে কেবল  মৃত্যুৰ খলকনি । মমতাহীন ক'ৰণা তুমি চলাইছা মৃত্যুৰ তাণ্ডৱ  নাই তোমাৰ অলপো দয়া মমতা ৷  সহশ্ৰ জনতাৰ প

নিজান, নিমাত,নিস্তব্ধ পৰিৱেশ। ৰাতিও বহুপৰ হল সাৰে আছোঁ মাথোঁ  মই আৰু মোৰ সপোনবোৰ হাতত কলমটো লৈ। বাহিৰত উজ্জ্বল জোনটিয়ে চাৰিওদিশ আলোকিত  কৰি ৰাখিছে। মৃদু মৃদু ব

আইতাৰ কথা      বচৰৰ মাহবোৰত      কিছু কিছু বস্তু খাবি ৷     দেহাৰ শান্তিৰ বাবে     মাহৰ বস্তু    মাহত খাবি ৷    ভাদত ওল খাবি    আহিনত  কল    দেহৰ বলৰ বাবে

আন্ধাৰেৰে আকাশ হয় স্তব্ধ পলে অনুপলে বতাহ হ'ব খোজে ৰুদ্ধ। স্তব্ধ হয় ৰাতিৰ জোনাক  বন্ধ হয় কোঠাৰ খিৰিকী  জ্ঞানান্ধ মানৱৰ প্ৰেমৰ প্ৰকাশ  এতিয়া আশ্চৰ্যতাৰে

মৰমৰ বন্ধু জোনাক                মোৰ মৰমৰ ল'বি। আজি মই বহু দিনৰ মূৰত তোলৈ এখন চিঠি লিখিম বুলি হাতত কলম তুলি ল'লো।আৰু এইয়াই হ'ব চাগে মোৰ তোলৈ

আমাৰ কাৰণে জানোঁ  আপুনি ভগৱান নহয় দাদা । আপোনাৰ ভাগৰ লগা নাইনে ? দাদা অ, অলপ মানটো জিৰণী লওঁক, আমাৰ কাৰণে আৰু  কিমান কষ্ট কৰিব দাদা । শদিয়া ধুবুৰী বৰাক ব্ৰহ

ৰুণজুনৰ দেউতাকে আয়ােজন কৰা ঘৰৰ পাৰ্টিৰ পৰা ঘূৰি অহাৰ পাছৰ পৰা ৰুণৰ অনুভৱ হ'ল  যেন - জীৱনৰ কঠিন পৰীক্ষাত পাছ কৰিলো ।  নিজৰ ব্যস্ততা আৰু পৰিস্থিতিৰ

🌞 শ্ৰী শ্ৰী সূৰ্য্যায় পৰম ব্ৰহ্মণে নম:🌞                       ১৪ জেঠ ,বৃহস্পতি বাৰ,ইং ২৮ মে ২০২০।  সূৰ্য্যোদয় ঘ:৪/৪১/৩৫সূৰ্য্যাস্ত ঘ:৫/৫৮/৩৪ ৰাশি - কৰ

চকুপানীবোৰ সামৰিব খুজিছিলো । ভাবিছিলো এতিয়া আশাৰ কঁঠিয়া সিচিম  জীৱনৰ আকাশত । চকু মেলি দেখিলো, সেউজীয়াবোৰ হেৰুৱাবলৈ ধৰাৰ শোকত  আয়ে মোৰ কান্দিছে ! প্ৰভাতী পখী

প্ৰকৃতিৰ বুকুত সৃষ্টি  হোৱা  অকৃত্ৰিম সৃষ্টি মনুষ্য  সভ্যতাৰ সোঁতত বৈ নিজকে কৰিলে অলংকৃত জীৱশ্ৰেষ্ঠ যান্ত্ৰিকতাৰ যুগত গীত গাই মানৱতাৰ মনুষ্যই হেয়জ্ঞান ক

মহামাৰী কৰোনা সংক্ৰমণে কঢ়িয়াইছে অশণি  সংকেত  মোৰ দেশলৈ, গৰ্বিত চহৰ,  আপোন গাওঁৰ উতলুৱা মানুহজাক বিচলিত হোৱা নাই এতিয়াও। জোৰ পুৰি হাত  পোৱাৰ এই  সন্ধিক্ষ

হৃদয়খন হয় আজি জ্বালামুখী উদগীৰণ, তন্দ্ৰাচ্ছন্ন চকুযুৰিত ভাঁহি আহে  বিষাদৰ ভগ্ন ছবি । মৌনতাৰ অবলম্বন কৰি নীৰৱতা বুকুত সাৱতি নিঃশব্দতাৰে আছো, উৰুখা পঁজাত বাস ক

মই যাৱ নোৱাৰিলেওঁ মোৰ সত্বাক পথিয়াই দিওঁ, যাচােন যা তই চাই আহ, মােৰ দেশৰ মাটিৰ চুকে কোণে, নাৰী  সকলৰ খৱৰ  আনি দে । নাৰীৰ বিড়ম্বনা কেনেকৈ আছে তেওঁলোক এনকৈ ক

১৯১৫ চনত আৰম্ভ হয় বিশ্বৰ চিনেমা জগত ৷আমেৰিকাৰ ডেভিদ ৱাৰ্থ গ্ৰিফিডে নিৰ্মাণ কৰা " দি ৱাৰ্থ অফ এ নেচন " নামৰ ছবিখনে চিনেমা জগতৰ আৰম্ভণি ৷ ১৯২০

পোৱা যদি আপুনি ওপৰত উল্লেখিত তিনিটা নিয়ম মানি কাম কৰিছে তেনেতে আপুনি আপোনাৰ লক্ষ্যৰ নিচেই কাষত অৰ্থাৎ  অতি শীঘ্ৰে সেই মবাইল , বাইক , গাড়ী , ঘৰ , পত্নী ,

আজি দুখবোৰ উটোঁৱাই দিম সুখৰ পানী পতাত কাগজৰ নাওঁ সাজি জাপি দিম সমগ্ৰ বিষাদৰ সাঁচতিয়া সম্ভাৰ। নেলাগে বিষাদ য'ত শান্তিৰে সলাব নোৱাৰি সুখৰ এটি উশাহ। তুমি দি

প্ৰকৃতিৰ লীলাত বিমোহিত হৈ মই, মোৰ জীৱাত্মা তাতেই আহিছোঁ এৰি থৈ। এফালে বৰফে সমাবৃত গিৰীন্দ্ৰ হিমালয় আৰু ডাৱৰৰ লুকা-ভাকু  আকৌ, আনফালে কুঁৱলীৰ শুভ্ৰ চাদৰ পৰি