শ্ৰমিক

বুকুত সযতনে ৰাখে

হাজাৰ সপোন

চকুৱেই দুখবোৰৰ

পৰিস্ফুট হোৱা দাপোন ।

নিজৰ জুপুৰি টো

মুধা ফুটা তাপলি মৰা

আনৰে বাবে গঢ়ে সুউচ্চ

গগন চুম্বী অট্টালিকা ।

দেহৰ ৰক্ত, ঘাম ৰূপে 

টুপ টুপ সৰে

কৃষক ৰূপে শুৱনি এই

সেউজী  ধৰাখন গঢ়ে ।

ভিন্ন সোৱাদৰে বাবুৰ বঙলাত

পিয়লাৰ কফি ,আঞ্জা তৈয়াৰে

কেৱল ফিকা চাহ আৰু পানীৰে

নিজা তৃষ্ণা দূৰ কৰে ।

শৰীৰৰ বগা তেজ মাটিত বোৱাই

লভ‍্য নহয় উচিত দাম,

নাপায় উচিত সন্মান,

যি পায় তাতো ঘোলা চকু

চলে তাত দৰ দাম ।

শ্ৰমিক নামে পৰিচয়

যিয়ে পায়,

নোহোৱা, নিবিচৰা স্বত্বেও 

পূৰুষ পূৰুষলৈ নাম ৰৈ যায় ।

        

 📝নবীন চন্দ্ৰ কুৰ্মী 

    (বৰপাম, চতিয়া)