মোৰ দেউতা - এটা বাস্তৱিক জীৱন কাহিনী,মনুৰ শিশুকালৰ দুষ্টালি (খণ্ড - ০২)

শিশুটো অহাৰপৰাই ঘৰখনত ৰমক জমক কিন্তু সময় বাগৰি যোৱাৰ লগেলগে সেই ৰমক জমক নাইকিয়া হ'ল মনু  সাত বছৰত ভৰি দিলে এদিনাখন মনু স্কুলৰ শ্ৰেণীকোঠাত বহি আছিল এনেতে শিক্ষকে তাক মাতিলে কিন্তু মনু নিজৰ কল্পনাৰ পৃথিৱীত বিচৰণ কৰি আছিল কেইবাৰো মাতি শিক্ষকে সঁহাৰি নোপোৱাত তাৰ ওচৰত গৈ তাৰ হাতত ধৰি শ্ৰেণী কোঠাৰপৰা বাহিৰ কৰি দিলে ৷ সি মনেমনে বৰ ৰস পালে পোনেই ঘৰলৈ গৈ বগা ধুতি চুৰীয়া এখন লৈ পলাশ ফুল , এঙাৰ , গছৰ পাত আদি গোটাই চুৰীয়াখনত এজন খেতিয়কে হালবোৱা দৃশ্য এটি আঁকি আছিল সেইসময়ত দেউতাকৰ জিপ গাড়ীখনৰ মাত শুনি পাই লৰালৰিকৈ ছবি অঁকা সামৰি দেউতাকৰ চকুত নপৰাকৈ লুকুৱাই থলে ৷ তাৰপাছৰ দিনাখন ৰাতিপুৱা দেউতাকে গাপা ধুই পিন্ধিবলৈ চুৰীয়াখন বিচাৰি থাকোতে সেই ছবি অঁকা চুৰীয়াখন পাই গ'ল চুৰীয়াখন পিন্ধিবলৈ লওঁতে সেই চিত্ৰটো দেখি পাই ভালদৰে চাই মনুক মাত লগালে 

 "মনু অ মনু এইফালে আহাচোন "

বাপেকৰ মাত শুনি মনু একেজাঁপে বিচনাৰ পৰা নামি বাপেকৰ ওচৰত পালেগৈ 

" দেউতা কওঁকচোন কিয় মাতিছিলে ? "

দেউতাকে খঙৰ ভমকত চুৰীয়াখন তাক দেখোৱাই ক'লে

" মুৰ্খ এইয়া কি আৰু কাম নাপালি নেকি ? পঢ়া শুনাত গুৰুত্ব নিদি এই বেকাৰ কামখিনি কৰি সময় নষ্ট কৰি থাক এনেকৈ হৈ থাকিলে জীৱনত একো কৰিব নোৱাৰি দিন হাজিৰা কৰি দিন কটাব লাগিব তেতিয়াহে গম পাবি ৷ যা অন্য এখন চুৰীয়া লৈ আহ মোৰ ডিউটিলৈ যাবলৈ 

লেট হৈছে " 

মনৱে লৰালৰিকৈ গৈ অন্য চুৰীয়া এখন আনি বাপেকৰ হাতত দিলে ৷ বাপেকে চুৰীয়াখন লৈ পিন্ধি গুচি গ'ল ৷ মনুৱে দীঘলীয়া উশাহ টানি নিজকে ক'লে 

" বুৰ্বক পিতাই তই কি বুজিবি আৰ্ট কি তোৰ বৃটিছৰ গোলামি কৰোতেই জীৱনটো গ'ল কিন্তু মই স্বাধীন আৰ্টিচ কাৰো অধীনত নাথাকো ৷ ( হাত দুখন মেলি ) মই মুক্ত আকাশৰ পখী , মুক্তমনে নীলা আকাশত উৰি ফুৰিম বুলি কৈ সি কল্পনাৰ পৃথিৱীত উভতি গ'ল ৷

 আগলৈ•••

📝দুলাল ৰবিদাস