ক'লা-গোলাপ-০৫ (ধাৰাবাহিক ৰহস্য গল্প)

Rinku Rajowar
0
মা-দেউতাক গভীৰ  ভাবে ভাল পাইছিলো । কেতিয়াও  তেওঁলোকৰ  অবাধ্য  হোৱাৰ  কথা  ভবা নাছিলো  । সেই  বাবেই  হয়তো  মোৰ এনে অবস্হা হ'ল ।
     ছোৱালীৰ লগত  মোৰ  কথা  বতৰা নহলেই । হোমৰ গুৰিত  বহি থাকোতেও  ভালকৈ  মুখ খন  নেদেখিলো  । দীঘলকৈ  ওৰণি  লৈ আছিল  ।
     মোৰ  জীৱন  সংগীনিৰ মুখ  দৰ্শন  ঘটিল পাছদিনা  পুৱাহে ।
     হে প্ৰভূ         এয়া  কি! ! মুখত ভালেমান  বসন্তৰ দাগ  । গাৰ ৰং মোৰ  পছন্দৰ  নাছিল  । নাকটো  যেন  জোখতকৈ  বেছি  দীঘল  ।  ভয় খাই  গলো । কল্পনাৰ কাৰেঙ ভাঙি  চূৰমাৰ  হ'ল । বাহিৰৰ কোঠালৈ গৈ চোফা এখনত  বহি  পৰিলো  । মোৰ  চিঞৰি  চিঞৰি  কান্দিবৰ  মন গৈছিল । মাই মোৰ  মনৰ অৱস্হাটো  বুজি  পাইছিল  চাগৈ  । ওচৰলৈ  আহি  মোক বুজাইছিল  । কপালৰ দোহাই  দিছিল  । ঈশ্বৰৰ  দোহাই  দিছিল  । কিন্তু মোৰ সেইবোৰ  কথা  শুনিবলৈ  মন  নগ'ল । সেই  নিশা  কোনেও  মোক শোৱা কোঠালৈ  পঠিয়াব নোৱাৰিলে  ।
     পাছ দিনা  ৰাতিপুৱাই  কাম কৰা ঠাইলৈ ৰাওনা  হলো ।
     মাজে মাজে  ঘৰলৈ আহোঁ । মা দেউতা  পত্নীৰ প্ৰশংসাত পঞ্চমুখ  হৈ থাকে  ।পত্নীয়ে  চাহ  জলপান  দিয়ে  । লেন চেলাবৰ বাবে  অহা যেন  লাগে । বিভিন্ন  ঠাইত  দেখা  ধুনীয়া   মহিলা, গাভৰু  বোৰলৈ  মনত  পৰে । মানুহ জনীৰ মুখলে  চাবলৈ  মন নাযায়  ।                    
     মা দেউতাৰ  কথা  পেলাব  নোৱাৰি  ৰাতিৰ আন্ধাৰত  মানুহ  জনীৰ ওচৰলৈ  গলো । তেনেকৈ  এদিন  দেৱযানী ৰ  জন্ম হল । সেই  জনী মানুহৰ  পেটত  যে  দেবজানীৰ দৰে  মৰমলগা  ছোৱালী এজনীৰ জন্ম  হল ভাবিবই  নোৱাৰি  ।
     তাৰ পাছত  আৰু  কোনো দিন  মানুহ জনীৰ ওচৰলৈ  যোৱা  নাই  । আনকি  যোৱা  ওঠৰ  বছৰে এদিনো তাইৰ  মুখলৈ চাই  মই  কথা এষাৰ  পতা নাই  ।
     মই  তাইক  ডাইভোচ  নকৰো বুলি  মা দেউতাৰ  সন্মুখত  শপত  খাব লগা  হল । তেতিয়াহে দুয়ো  শান্তিৰে মৰিল । মইও বহুত  ভাবিচিন্তি মা দেউতাক কথা  দিলো  । শুকুতাকে মুকুতা  বুলি  এনেকৈয়ে  থাকিম বুলি  ভাবি  ললো  । যি হব  হব আৰু  । মনতে ভাবিলো  তোকো  বেটি জলাই মাৰিম গোটেই জীৱন .......।
     অপাৰেচন হৈ  যোৱাৰ  পাছত  দেবজানীযে  মোক  সৰু  ৰেডিঅ  এটা  দি থৈ  গল । মনোৰঞ্জনৰ বাবে  । দুসপ্তাহ  এনেকৈয়ে পাৰ  হল ।
     দুসপ্তাহৰ  পাছত  দেবজানীযে  এদিন  মোক কলেহি----
-   দেউতা  , কাইলৈ  তোমাৰ  চকুৰ  বেন্দেজ  খুলিব     ।
     কথাষাৰ  শুনি  বৰ ভাল লাগিল  ।                  
     যিটো  মানুহৰ   চকু  পাইছো তাৰ  সমাধিত  ফুল দিম । মই  মনতে ভাবিলো  । কথাষাৰ  দেবজানীকো কলো । 
     কথাষাৰ  শুনি  তাই  উচুপি  উঠা যেন লাগিল  ।
       ম ই     চাগৈ  অলপ আবেগিক  হৈ পৰিছিলো  । হয়তো  তাইও মোৰ  দৰে  আবেগতে  উচুপি  উঠিল  ।আকৌ  ভয়ো লাগিছিল  যদিও অপাৰেচন চাকচেচফুল   নহয়  ।
     যেতিয়া  মোৰ  চকুৰ  বেন্দেজ  খোলা হৈছিল  , তেতিয়া  আনন্দ  আৰু  ভয়ৰ সংমিশ্ৰণত মোৰ বুকুখন দুৰু দুৰুকৈ   কপিছিল   । মনটোক কোনোপধ্যেই  স্বাভাৱিক  অবস্থাত  ৰাখিব  পৰা  নাছিলো ।
                 আগলৈ •••

🖋️ভৰত ৰাজখোৱা 

Post a Comment

0Comments

নমস্কাৰ স্বাগতম জনাইছোঁ আপোনাক । লেখাটো বা সংখ্যাটো পঢ়ি কেনেকুৱা পাইছে তলত কমেন্ট বক্সত লিখি আমাক জনাবলৈ নাপাহৰিব । লগতে লেখাটোৰ তলত দিয়া হোৱাটচএপ, ফেচবুক বুটামত টিপি লেখাটো আপোনাৰ শুভাংকাশী সকলৰ সৈতে শ্বেয়াৰ কৰি দিব । ধন্যবাদ

Post a Comment (0)