প্ৰত্যাৱৰ্তন (চুটিগল্প)

আপুনি বেলেগ কিবা কামত নধৰে কিয় ? এনেকৈ ভগৱানৰ নামত মানুহক ঠগি কিমানদিন চলিব ? জানি বুজি পাপ চপাই লব নালাগে ! কথাকেইষাৰে হুলে বিন্ধা দিছিল বিশালৰ বুকুত ৷ যাত্ৰী গৈ শেষ হোৱাৰ পাছত মন্দিৰৰ মূল দ্বাৰৰ একেবাৰে তলৰ চিৰিটোত বহি ছোৱালীজনীয়ে তাক কৈ যোৱা কথাকেইষাৰেই পাগুলি থাকিল সি ৷ তাৰ ঘৰ মন্দিৰৰ ওচৰতে ৷ সৰুৰে পৰা মন্দিৰৰ আদৱকায়দাবোৰ সিহঁতে দেখি আহিছে ৷ শক্তিপীঠ খনক সিহঁতৰ সমাজ খনে বৰকৈ মানি চলি আহিছে ৷ তাৰ প্ৰয়াত দেউতাক মন্দিৰৰ দেউৰী আছিল ৷ বলিকটাত সিদ্ধহ্স্ত দেউতাকে  এফালৰ পৰা ছাগলী, পাৰচৰাইৰ বলি দিয়া দেখিছিল সৰুৰে পৰা ৷ কেচা তেজৰ গোন্ধ তাৰ চিনাকি ৷ বলিশালত জন্তুবোৰৰ কৰুণ চকুযুৰি আৰু গৰাকীৰ উৎফুল্লিত মুখবোৰো তাৰ অতিকৈ চিনাকি ৷ দেউতাকে বিশালকো হয়তো এইটো কাম শিকাব বিচাৰিছিল ৷ মাঁকে নিদিলে ৷ তাৰ মনেও নিবিচাৰে এইবোৰ ৷ সি আঁতৰি থাকিল ৷ দেউতাকৰ মৃত্যুৰ পিছত সি ঘৰৰ দায়িত্ব লব লগা হ’ল ৷ এই মন্দিৰটোৰ পৰা আঁতৰি থাকিব নোৱাৰিলে সি ৷ দেৱীৰ লীলা নে সহজ পন্থাৰে ধন ঘটাৰ লোভ ঠিৰাঙকৈ কব নোৱাৰে সি ৷ লগৰ দুজনমানৰ দৰে সিওঁ দৰ্শনাৰ্থীৰ গাইডৰ কামত নামিল ৷ ফুল ধূপকাঠিৰ যোগাৰ কৰি দিয়াৰ পৰা মন্দিৰৰ ইতিহাসৰ বৰ্ণনা দি পূজাৰীক লগ কৰাই দিয়ালৈ সকলোখিনি কৰে বিশালে ৷ বিনিময়ত ৰাইজে টকা এশ দিলেওঁ যথেষ্ট ৷ কিছুমানে সৰহকৈ দিয়ে ৷ মন্দিৰত ধন বিলোৱাৰ এচামৰ প্ৰৱণতা দেখি ভিতৰি হাঁহিও উঠে তাৰ ৷ সেই একেকেইটা মানুহেই বাহিৰত ৰৈ থকা ভিক্ষাৰীজনক দহ টকা দিবলৈ হাজাৰবাৰ চিন্তা কৰা দেখি তাৰ মনতো গধুৰ হৈ পৰে ৷ মনতে ভাবে জানি বুজি কৰা পাপ খণ্ডন কৰাৰ বাবে দেৱীমাক ঘোচ দিব আহে এইবোৰে ৷ দিনবোৰ ভালকৈয়ে গৈ আছিল তাৰ ৷ দিনত তিনি চাৰিটা দৰ্শনাৰ্থীৰ দল পাইয়ে সি ৷ দোকানৰ কমিছনো পায় ৷ তাৰ লগৰ বহুতেই পাঁচ হাজাৰ টকাৰ বাবেই কোম্পানীৰ চাকৰিত দিনটো খাটি আছে, অথচ ঘৰৰ ওচৰতে মুখখন চলাইয়ে সি তিনিগুণ ঘটি আছে ৷ মাজে মাজে অৱশ্যে দুই এটা অপ্ৰত্যাশিত পৰিস্থিতিৰ সন্মুখীন হব লগাওঁ হয় সিহঁত ৷ 

বিশাল, আমি প্লেন এটা বনাইছো ৷ মন্দিৰৰ যাত্ৰীবোৰক আমি তাবিজ, ঝাপ , মন্ত্ৰযুক্ত সেন্দূৰ আদি দিয়াৰ বিজনেছ আৰাম্ভ কৰিম কালিৰ পৰা ৷ বস্তু যোগাৰ কৰাৰ দায়িত্ব মোৰ  ৷ তহঁতে খালি মানুহ গোটালে হ’ল ৷ তামাম প্ৰফিট হব ৷ মই বাহিৰৰ বহু মন্দিৰত এইবোৰ দেখিছো...অনৰ্গল কৈ গ’ল তাপসে ৷ বিশালৰো লোভ লাগিল, বেয়া নহয় আইডিয়াটো ৷ ভয়াতুৰ মানুহবোৰে দুটকীয়া টিনৰ তাবিজ দুশ টকাত যে কিনিবই সি নিশ্চিত ৷ হয়ভৰ দিলে তাপসক ৷ পিছদিনাৰ পৰাই কামত লাগি গল ৷ সফল হ’ল নতুন ব্যৱসায়ত ৷

মাক দেউতাকৰ লগত মন্দিৰলৈ অহা ধুনীয়া ছোৱালীজনীক দেখিয়ে বিশালে ভাবিলে যিকোনো প্ৰকাৰে সিহঁতক জালত ফচাব লাগিব ৷ দেউতাকজন সহজ সৰল যেনেই লাগিল ৷ সহজে তাৰ কথাত পতিয়ন গ’ল ৷ মন্দিৰটো ফুৰাই উঠি সি লাহেকৈ সিহঁতৰ মৃত্যুঞ্জয় কবচৰ কথা উলিয়ালে ৷ দামটোও অলপ বঢ়াই কলে ৷ মানুহজনে তিনিটা ল'ব বিচৰাত ধুনীয়া ছোৱালীজনীয়ে জকজকাই উঠিল ৷ এই বিজ্ঞানৰ যুগত কাক টুপী পিন্ধাব আহিছে আপুনি ৷ আপোনাৰ কবচৰ ইমানেই শক্তি থাকিলে আপুনি ইয়াতে এনেকৈ মানুহৰ দুৰ্বলতাৰ সুযোগ লৈ দুইনম্বৰী কৰি থাকিব নালাগিল হেতেন ৷ ষ্টুপিড ! ... মাক দেউতাকক লৈ আঁতৰি যোৱা ছোৱালীজনীৰ ফালে মুখ মেলি চাইয়েই থাকিল সি ৷ আগতে কোনেও ইমান বেয়াকৈ কোৱা মনত নপৰে তাৰ ৷ সি সচাকৈয়ে লুভীয়া হৈছে নেকি! দেউতাকৰ দৰেই সিওঁ পাপ আৰ্জিব আৰম্ভ কৰিলে নেকি! চিন্তাবোৰে বৰকৈ হতাশ কৰিছে তাক ৷ দিনত একো খোৱাও নহ’ল বিশালৰ ৷

টং..টং..টং মন্দিৰৰ পৰা ভাঁহি অহা বৰকাঁহ টিলিঙা ডবাৰ শব্দত সম্বিত ঘূৰি আহিল বিশালৰ। চিৰিত বহি কথাবোৰ ভাবি থাকোঁতে কেতিয়া সন্ধিয়া হ’ল টলকিবই নোৱাৰিলে সি ৷ সন্ধিয়াৰ আৰতি আৰাম্ভ হৈছে ৷ সি লাহে লাহে মন্দিৰলৈ উঠি গ’ল ৷ সিদ্ধান্ত ল’লে দেৱী মাঁক ক্ষমা বিচাৰি এতিয়াৰ পৰাই এই কাম বাদ দিব সি...

🖋️ডাঃ প্ৰণৱ চক্ৰৱৰ্তী