মই বাৰু-ছাইফুদ্দিন আহমেদ

©Admin
3
 গৈছিলো মই বাৰু সপোনৰ 
সেই জীয়া নৈৰ কাল্পনিক
সুঁতিৰ মাজেৰে ৷
তোমাৰ হৃদয়েদি বৈ
বাস্তৱিকতাৰ 
লাজুকী -লাজুকী
স্পৰ্শই মোক খুৱালে উজুটি
আৰু দেখুৱাই দিলে,
দূৰন্ত প্ৰচেষ্টাৰ ফল আৰু
কিছুমান মুখাৰ আঁৰৰ
মুখবোৰৰ বিভৎস চেহেৰা ৷
 
এতিয়াহে সংঘাত মোৰ
আচল পৰিচয়ৰ লগত ৷
জীয়াই থকাৰ 
নহয়,
নীলিম আকাশখন
ৰাঙলী কৰাৰো নহয়,
সূৰ্য্যৰ দৰে পৃথিৱীখন
পোহৰাই তোলাৰ ৷
অ’, 
এইটো কেনেকৈ হ’ব পাৰে ?
সংঘাত মই বাৰু
কৰিমেই যেতিয়া
মুত্যুৰ লগত মিত্ৰতা কৰাৰহে কৰিব লাগিব মোৰ !

মই বাৰু অবুজ নেকি ?
মাতাল বুকুখন নিতাল যে 
কিয় কাৰোবাৰ মৃত্যু হোৱা
দেখিলে অথবা
মুত্যুৰ খবৰ শুনিলেই ?
বিশাল ধৰাত মৃত্যুৰ
আৱিষ্কাৰকৰ ঠিকনা বিচাৰি
মনটো মোৰ এক অবিৰাম
যাত্ৰাপথত মগ্ন হৈ
মৃত্যুৰ মিত্ৰতাৰ ধ্বজা বিচাৰি
জগত চলাথ কৰিবলৈ
হাহাকাৰ লাগি যায় ৷

✍️ছাইফুদ্দিন আহমেদ

Post a Comment

3Comments

নমস্কাৰ স্বাগতম জনাইছোঁ আপোনাক । লেখাটো বা সংখ্যাটো পঢ়ি কেনেকুৱা পাইছে তলত কমেন্ট বক্সত লিখি আমাক জনাবলৈ নাপাহৰিব । লগতে লেখাটোৰ তলত দিয়া হোৱাটচএপ, ফেচবুক বুটামত টিপি লেখাটো আপোনাৰ শুভাংকাশী সকলৰ সৈতে শ্বেয়াৰ কৰি দিব । ধন্যবাদ

  1. অশেষ ধন্যবাদ জ্ঞাপন কৰিছোঁ মোৰ ক্ষুদ্ৰ প্ৰয়াসক স্বীকৃতি দিয়াৰ বাবে

    ReplyDelete
  2. Very nice 👌 well done bhai

    ReplyDelete
Post a Comment