নিজ হাতেৰে সজাই পৰাই
তুমি ক’লৈ গুচি গ’লা ৷
এই বিশাল পৃথিৱীৰ বুকুত
মই আছোঁ তোমাৰ অবিহনে
আত্মা বিহীন হৈ ৷
মাতাল বুকুখনৰ মাজেৰে
বৈ আছে দুচকুৰ পাৰ ভাঙি
অশ্ৰুজলৰ এখনি জীয়া নৈ ৷
তোমাৰ যৌৱনৰ উন্মাদনা
চাগৈ শাম কাটিছে
গতিকেই মোৰ জীৱনে এতিয়া
বাস্তৱিকতাৰ লগত যুঁজিছে ৷
লৈছা তুমি মোৰ নিভাঁজ মৰমৰ
বৰষুণ এজাকেৰে তোমাৰ
মন ফুলনিৰ গোলাপ জোপাৰ ৰঙা
কলিটিক বাৰু ধুই পখালি ৷
তোমাৰ উকা হাত দুখনে দি
জ্বলাই দিছা তোমাৰ আৰু মোৰ
শত প্ৰেমৰ সাঁকোখনি ।
সিহঁতে কয় ,
অ সেইবাবেই সিহঁতে কয় ,
আছোঁ মই নিৰ্জনতা ভেদি
জনকোলাহলৰ মাজতেই
কিন্তু এটি নিহতৰ ক্ৰন্দন হৈ ৷
তথাপিও আছোঁ ৰিণিকি ৰিণিকি
তোমাৰ ছাঁ বিচাৰি
সাতোখন জগত চলাথ কৰি
মোৰ সপোনৰ পৰি আহা তুমি
স্বপ্ননীল আকাশলৈ যাওঁ ব’লা উৰি উৰি ৷
মেঘৰ আঁৰতে যে লুকাই আছা
কিয় নো নোচোৱা এবাৰ হাঁহি
তোমাৰ অবিহনে হৃদয়খনে
মোৰ যে নিজকে নাপায় বিচাৰি ৷
✍🏻ছাইফুদ্দিন আহমেদ
অশেষ ধন্যবাদ 🙏
ReplyDeleteঅশেষ ধন্যবাদ 🙏
ReplyDeleteস্বাগতম জনাইছোঁ
Deletehi we have added your blog in assamese blogger directory
ReplyDeletevisit here to see your blog in Best assamese literature blog link
ধন্যবাদ
Deleteঅসমীয়া কবিতা, গল্প পঢ়িৱলৈ ইয়াত Click কৰক
ReplyDelete