অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি

আকৌ এপলক তোক চাব বিচাৰোঁ! ৰৈ যোৱা কথাবোৰ  আকৌ তোক ক'ব বিচাৰোঁ, আধৰুৱা গল্পৰ পূৰ্ণতা দিব বিচাৰোঁ, তোৰ অভিমানৰ দুৱাৰ খুলি তোৰ বুকুত প্ৰেমৰ ফুল  আকৌ মই ফুল

মৰমৰ সোণ,         মৰম ল'বা বুলি কোৱাৰ অধিকাৰ কনো হয়তো হেৰুৱাই পেলালোঁ। সেয়ে কেনে আছা বুলি নোসোধো নিশ্চয় সুখতে মগ্ন হৈ আছা নতুন প্ৰেমিকাৰ সৈতে। বহু

অশান্ত সাগৰৰ ক্ষান্ত পানী... সাগৰ -মহাসাগৰৰ মাজত পৰি নদী আৰু জান-জুৰিয়ে খাই হাবাথুৰি। শূন্যময় হাত মেলি মাগো আজি  ক্ষুধাৰ তৃষ্ণাৰ তৃপ্তি বিচাৰি। কেতিয়াবা

নিঃশ্ৰেয়স ৰাজপথত যান্ত্ৰিকতাৰ বতাহজাক নিবিড়ভাৱে ভদ্ৰ বনিতাৰ গাত লাগিছিল; নিষ্প্ৰদীপ অন্ধকাৰত মই ও যে এতিয়া সেই ৰাজপথৰেই প্ৰেমিক। হয়তো সেয়া মোৰ অলা

মৰমৰ মাইনী,       হঠাৎ একলম তোমালৈ...আজি মই যাবলৈ ওলাইছোঁ মাইনী। সেয়ে আজি তোমালৈ বৰকৈ মনত পৰিছে অ'... সপোন সপোন লগা কাহিনীতো বাস্তৱ হ'বলৈ যোৱাৰ

উপৰ কুৰুৱাৰ বুৰ্জ শিলৰ লগতে লাগি থকা পাহাৰৰ কাষৰ চৰকাৰী হাস্পতালখন এটা সময়ত ফুলুং, বাকা,লেঙা,একচেলিয়া, কলিতাপাৰা , টেকেলীয়াকুৰ গ্ৰান্ট, খলিহৈ আৰু বম

২০০৮ চনত বিশ্বজোৰা পুঁজিবাদৰ সংকট আৰু ২০০৯ চনত ভাৰত চৰকাৰৰ দ্বাৰা শিক্ষাৰ অধিকাৰ আইন অনুমোদন | কি অপূৰ্ব কাৰ্য-কাৰণ পৰিঘটনা | শিক্ষাৰ অধিকাৰৰ সন্

নহ'বা তুমি OYO নাইবা নীলা ঘৰৰ চিনাকি......! নালাগে হ'ব তুমি সমাজৰ; অন্ধ চকুত বন্ধ নিষিধাত্মক লোকৰ বন্ধ কোঠালিৰ খিলি। চাৰিবেৰৰ মাজত থাকি নিজৰ নিজৰ

সাজিছিলো মোৰ বুকুত সপোনৰ এটি কাৰেং ঘৰ, থাকিম বুলি ভাবিছিলো তুমি আৰু মই আমাৰ সপোনৰ কল্পনাৰে। কিন্তু........ নিমিষতে সেই বলিয়া বতাহজাকে মোৰ সপোনবোৰ আধাতে মোহাৰ

তোলৈ বৰকৈ মনত পৰিছে অ' আজি!  কেতিয়াবা অজান বেদনাই মোক কোঙা কৰি পেলায়।   তই ক'ত হেৰালি?  তই ক'ত আছ? তই কেনে আছ? ইত্যাদি.......হাজাৰ হাজাৰ প্ৰশ্ন

আমি মানৱ জাতিৰ বিৱৰ্তনৰ কথা ভূগোল বুৰঞ্জীত পঢ়িছো । বাহিৰৰ পৰা ধৰিব নোৱাৰিলেও শৰীৰৰ ভিতৰত সংগোপনে বিৱৰ্তন প্ৰক্ৰিয়া চলিয়েই আছে । মানৱ শৰীৰে ১০,০০০ বছৰ

"Literature is where we are go to explore the highest and lowest places in human society and human spirit where we hope to find not absolute trut

প্রকৃতি মোৰ বৰ প্ৰিয়!!   কিয় জানা?         প্রকৃতিয়ে মোক দিয়ে         জীয়াই থকাৰ দুৰ্বাৰ হেঁপাহ।  প্রকৃতি মোৰ বৰ প্ৰিয় ও!!   কিয় জানানে? নাজানা ন।      মই ক

পদুলিত সৰাপাতৰ খৰমৰনি বুকুত ব্ৰজসম ধপ্ ধপনি। সপোন হৃদয়ত উচুপি ৰয় তুমি অহাৰ বাট'লৈ চাই। সপোনে ৰাতিৰ বুকুত বৰকৈ চট্ ফটাই আকাশত তৰা ফুলে মিচিকিয়াই। সপোন বো

হৃদয় কাৰেংঙৰ অভিমানী তুমি ৰৈ আচা আহি পদুলিত তৰালী। নিয়তিৰ প্ৰদত্তচ্ছাৰ নিদাৰুন বেলাত তুমি-আহি মাৰিলা ভূমুকি.......!! যদিও শুনিছো আমি ভৱিষ্যতৰ শুনানি তৰান

অনুগ্ৰহ কৰি তুমি নিপিন্ধিবা ক'লা ৰংঙৰ চানগ্লাচযোৰ! লাগিলে প্ৰসৰ ৰ'দত ক্লান্ত হৈ ঘৰলৈ উভতিবা, তোমাৰ কোঠাৰ দৰ্জা -খিৰিকীৰ পৰ্দাবোৰ আঁতৰাই, বুকুত শু

যি সময়ত বিশ্বৰ সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ শিক্ষাবিদ আৰু সমাজ বিজ্ঞানী সকলে মাতৃভাষাৰ শিক্ষাৰ ওপৰত গুৰুত্ব আৰোপ কৰি আহিছে , সেই সময়ত ভাৰতত নিজৰ সন্তানক ইংলিচ মিডিয়াম

পাহি- ঐ ৰিয়া তোৰ ষ্টেবুল আছে নেকি?  ৰিয়া- আছে! কিয়? পাহি- নহয় ও; মানে সমাজ বিজ্ঞানৰ যে প্রজেক্টটো বনাব দিছে, সেইটো বনালো। এতিয়া  ষ্টেবুল কৰ পৰা মাৰো! ৰিয়

আপোন বুলিবলৈ জগতত                                    কোনো নাথাকে, সকলো আঁতৰি যায়                                       এদিন নিজে নিজে। মাটিৰ মানুহো মিলি

দোকমোকালিৰ সময়, ধৰাত নানাৰঙী বিহগৰ কিৰিলি। বেৰৰ সুৰুঙাৰে অহা বেলিটিৰ আভাই পুনৰ মোক কাণে কাণে কয়, বেলি দুপৰ হ'ল, উঠ আকৌ!! তই যাব লাগিব নহয় জীৱিকাৰ সন্

হ'ব নোৱাৰো মই কোনোবা নষ্ট প্ৰেমিক; নোৱাৰো হ'ব তোমাৰ প্ৰেমত ৰোমিঅ বা জুলিয়েতো হ'ব, কিন্তু কথা দিব পাৰিম তোমাক নিজতকৈও বেছি মৰম দিবলে!!! তােমা

সুখী হ'ব জনা মানুহে এন্ধাৰৰ মাজতো বিচাৰি লয় পোহৰৰ ৰেশ ; দুখে হাজাৰবাৰ আঁচুৰি যায় তথাপিও শেষ নহয় হেঁপাহৰ আৱেশ । সুখী মানুহ হাউলি পৰে কিন্ত বাগৰি নপৰে ।

ক্লাছ নাইনৰ পৰাই         চাওঁ-নাচাওঁকৈ               তোমাক চাইছিলোঁ। তোমাৰ সেই মিচিকীয়া হাঁহি তোমাৰ বেকা চাওনি সকলোৱেই ভাল লাগে মোৰ; কি যে এক প্ৰেম প্ৰেম অ

দুষ্ট ফাগুণে আজি আহি কাণে কাণে দি গ'ল মোৰ ন-কৈ ফুলি উঠা ভালপোৱাৰ পাহিটিৰ বতৰা... তুমি অহাৰ বাবেই। ধিমি ধিমি জ্বলি থকা মমডাল হঠাৎ প্ৰাণ পাই উঠিল কিয় জানা

মৰমৰ মাইনী,                আকৌ একলম লিখোঁ বুলি হাতত কলম তুলি লৈছোঁ। কি জানা?  এক অবুজ শিহৰণত নিজকে বুজাব নোৱাৰি প্ৰথমবাৰলৈ মনৰ ভাৱ প্ৰকাশ কৰিছিলোঁ। সেয়

<b> পদিনাঃ</b> -পদিনাৰ পাত বা কুমলীয়া আগ ধুই ল’লো জোখমতে নিমখ , দুফুটা নহৰু, অকণমান আদা ,মান ধনিয়া , মচুনদৰী , জোখমতে তেতেলী টেঙা দি পিচিলো ৷ <b> মাছৰ তৰকাৰীঃ- </b> ভেদা

জীৱনৰ কথাক সময়ৰ বটাত লৈ আজৰি কটোৱাত তাই ভাল। ভাল তাই এঙামুৰি লোৱাত। 🖋️আকাশ দাস, নলবাৰী

পাকৈত পৰিচালকৰ নিৰ্দেশত ৰান্ধনীঘৰত নতুন ৰান্ধনী, একেই পচা আলু কবি কচুৰে আমাৰ বাবে ৰান্ধিছে আঞ্জা ৷ আমাৰ চকুত ধূলি মাৰিবলৈ বিধে বিধে ঢালিছে মচলা, সোৱাদৰ গুণ

আৱেগৰ আন্দোলিত পাখি লগা সময়বোৰ আহি গুছি যায়, সিঁচি থৈ যায় তিল তিল যন্ত্ৰণা বোৰ শুকান বুকুৰ পথাৰ খনত। আৰু যন্ত্ৰণা বোৰ গোট খাই খাই  গঢ় লৈ উঠে এটা আগ্নেয়গিৰ

আজি তোমাক পাহৰিছোঁ, আছিলা তুমি মোৰ মনৰ দলিচাৰ এপাহি পদুম হৈ ,      কিন্তু ???? তুমি আতৰি গুছি গলা মোৰ মনৰ দলিচাৰ পৰা, তোমাক পাহৰিব লৈছোঁ মোৰ মনৰ পৰা , বিষাদৰ

মোৰ যেতিয়া চৈধ্য বছৰ বয়স হৈছিল দেউতায়ে মোৰ আচৰণ চাল-চলনবোৰ দেখি ঘৃণ কৰিছিল। এদিন নিশা মোক চাবুকেৰে শৰীৰত কোৱাইছিল। তথাপিও মোৰ আচৰণ সলনি নহ'ল। কাৰণ

পশু চিকিৎসক তথা প্ৰকৃতিপ্ৰেমী ডাঃ প্ৰবাল গোস্বামীয়ে সত্যেন দুৱৰাৰ ঘৰত উপস্থিত হৈ দুৱৰাৰ পশু আৰু প্ৰকৃতিৰ প্ৰতি প্ৰেম দেখি ভূৰি ভূৰি প্ৰশংসা কৰিলে। কৃত

পৃথিৱীখন এতিয়া গভীৰ নিদ্ৰাত দূৰণিত ভোকাতুৰ কুকুৰৰ আৰ্তচিৎকাৰত কঁপি উঠিছে দুখৰ পান্থশাল এতিয়া বতৰ  বিবেক বন্দী কৰি আৱেগক মুক্ত কৰাৰ নহ'লে যে, আৱেগশূণ্

খিৰিকী ফাঁকেৰে অহা ৰদালিয়ে আজি বৰকৈ আমনি কৰিছে লগতে আনিছে ফাগুনৰ বতৰা। এক ৰঙীন সপোন, হিয়া ভৰা মৰম মোৰ প্ৰাণ আপ্লুত কৰা মৃদু সমীৰণ আজি বিস্তাৰিত এক অলেখ জ

মই বন্তিগছ জ্বলাই দিলোঁ একান্তচিত্তে সত্য নিৰ্মল মংগল উচ্চাৰণ । শান্তি-সম্প্ৰীতি বিয়পি পৰক প্ৰেম-ভালপোৱা শিপাই থাকক ।  জীৱন জয়ৰ গীত আওৰাই  দীৰ্ঘায়ু হওঁক

(যোৱা সংখ্যাৰ পাছৰ পৰা) ১৯৪৭ চনৰ পোন্ধৰ আগষ্টত দেশৰ জনগণে ভাবিছিল যে এতিয়া আৰু ভাৰতবৰ্ষত ঔপনিবেশিকতাবাদ নাথাকিব , বিদেশীৰ শোষণ শাসন নাথাকিব , বিদেশী প

দুপৰীয়া ভাত খাই বিচনাত উঠিছোঁ মাত্ৰ। ফোনটো বাজি উঠিল। দেখিলোঁ মোৰ বান্ধৱী কবিতাৰ ফোন কল। আজি বহুদিনৰ মূৰত তাইৰ ফোন কল দেখি মনটো ভাল লাগি গ'ল। ব‍্য

মদনে মানুহজনৰ কথা সহজে ল'ব নোৱাৰিলে ৷ তেওঁৰ কি গৰজ পৰিছে সি ভুলেই লিখিছে নে শুদ্ধই লিখিছে মতামত দিবলৈ ৷ প্ৰত্যেকজন কবিয়ে নিজৰ কবিতাটোক নিজৰ সন্তা

প্ৰণিতা ই  কথাবোৰ ভাবিলে তাইৰ হাতত তিনি-চাৰিমাহৰ সৰু ৰুম এটাৰ ভাড়া ল'ব পৰা জোখৰ টকা আছে যেতিয়া তাই কিবা এটা কৰি চলিব পাৰিব।তাই হাতৰ কাম জানে

নিজান পথত খোজ কাঢ়ো অকলে ভয়ে কয় নিজান পথ সাৱধান ওলাব পাৰে সিংহ বা বাঘ  গচকি যাব তোমাৰ সুকোমল শৰীৰ  সোৱাদ ল'ব তোমাৰ যৌৱনাদীপ্ত মাংসপিণ্ডৰ  ....। পাহাৰখন

তুমি এনেয়ে  বগা.. বগা সাজ যোৰ সেয়ে দলিয়াই পেলাবা... তুমি এনেয়ে জ্ঞানী... তুমি মানুহৰ কথালৈ গুৰুত্ব নিদিবা... তুমি মোক জীয়াই ৰখাৰ স্বাৰ্থত  কেতিয়াও বগা সাঁ

কোনে কৈছে বাৰু     পুৰুষে নাকান্দে বুলি?  পুৰুষেও কান্দে      ৰাতিৰ নিৰ্জনতাত,  সমাধিস্থ সপোনৰ ঠিকনা বিচাৰি,     টকাৰ অভাৱত,    হেৰুৱা সপোনৰ জ্বলাঞ্জলি দিয়

নিৰ্বাচন সমাগম। ধৰ্মপুৰ সমষ্টিত আগন্তুক বিধানসভা নিৰ্বাচনৰ বাবে প্ৰতিদ্বন্দ্বিতা আগবঢ়াব বিচৰা প্ৰত্যেকটো ৰাজনৈতিক দলৰ প্ৰত্যেক গৰাকী প্ৰাৰ্থীক মই সাধা

অ মইনা তোমাৰ চাবোনত লাগি গ'ল জুই তুমি যে ইমান হেভি বিউটিফুল আইনাৰ সন্মুখত বাৰে বাৰে নিজক চাওঁ  নিজকে তোমাৰ লগত মিলাওঁ উতলা তোমাৰ চাৱনিতেই ভাৱনাৰ বৰষুণ