বৰ্ণিল জীৱন-অনন্ত কুমাৰ ভূঞা

বৰ্ণিল জীৱনৰ

কবিতা লিখা নাই,

পাখি কলম হেৰাল।

নিঃকিন হাতেৰে

চুই চাব নোৱাৰিলোঁ‌

কোমল শৰীৰ।

মৰমৰ বান্ধোন

ধৰি ৰাখিব নোৱাৰিলোঁ‌

এৰি গুচি গলা 

বহু দূৰ বাট ।

স্নিগ্ধ পুৱাৰ 

স্নিগ্ধ বতাহৰ মাজত,

এৰিলোঁ‌ সপোনৰ 

ভৰপুৰ মায়া ।