এগৰাকী ধৰ্ষিতা নাৰীৰ নিনাদ-আজিজুৰ ৰহমান

মই জীৱশ্ৰেষ্ঠ মানৱৰ নিকৃষ্ট মানসিকতাৰ 

কৱলত পৰিছোঁ,

অন্ধ সমাজৰ বন্ধ কোঠাত অসহায় 

বিষন্নতাৰ সাগৰত কক্‌বকাই ফুৰিছোঁ,

মই কুল বিচাৰি পোৱা নাই ।

মোৰ শৰীৰটো ক্ৰমশঃ 

দুৰ্বল হৈ আহিছে,

চকুদুটা নীলা বৰণ হৈ

ঢলি পৰিছে,

লাহে লাহে মোৰ মুখৰ মাত-বোল

নোহোৱা হৈ আহিছে,

মই এতিয়া উপায়হীন,

সংগীবিহীন,

সাংস্কৃতিহীন অসহায় বালিকা,

মই মৃত্যুৰ ৰাস শুনিবলৈ পাইছোঁ,

মানৱৰূপী পিশাচে 

মোৰ জীৱন-যৌৱন কাঢ়ি লৈছে,

মোৰ ফুলকুমলীয়া জীৱন আৰু সপোন।

ধ্বংসৰ পথলৈ ঠেলি দিছে,

মোৰ আত্মসন্মান ধূলিস্যাত কৰিছে,

এতিয়া মই সমাজৰ আগত

লজ্জিত-বঞ্চিত,

মই এতিয়া নিৰূপায়-অসহায়,

মোৰ আত্মশান্তিৰ বাবে

আত্মসহনেই মোৰ শ্ৰেষ্ঠ উপায় ।।

✍️আজিজুৰ ৰহমান