নষ্ট শৰীৰ-দিপজ্যোতি বৰদলৈ

কেতিয়াও নিজৰ শক্তি 

নাইকিয়া নকৰিবা

আমি আগবাঢ়ো 

শূন্যতাৰ দিশে !

সকলো পাহৰি যাওঁ 

মনটো আছিল খোলা।

আৰু শূন্যতা বোৰ 

ধ্বংস হয় জাৱৰ দমত।

শেষত পংগুৰ দৰে জীয়াই থকা

চুবুৰীয়াৰ লেই -লেই,চেই- চেই

লকচৌ বুঢ়ী গাতত গেলি 

উস! 

নৰীয়াত পকন্ন কৰোঁতা নহৈ 

এটা কুটোহা পৰা 

মৰা শালিকা,

ভৰি কেইটা কতহ-কতহ

গা মঠাই

কয় আই দোহাই হাই

শৰীৰটো মাংস নহয়

এয়াই বিলাই।

 ✍️দিপজ্যোতি বৰদলৈ

 মৰিগাঁও,অসম