এটি অনাদি কালৰ কবিতা-শ্যামল বৰা

জনমৰ আলি কেঁকুৰিটোত বহি আছে

এটি অনাদি কালৰ কবিতা...

মাজনিশা সাধুবোৰে বৰশী টোপায়,

জোন উঠিলেও জোনাক নবয়

ধিমি ধিমি জ্বলি ৰয় তামৰঙী শলিতা...

হালধীয়া দিন আৰু তেজৰঙী ফুল

আমৰলি হিয়াত আইৰ মলীন আঁচলৰ বোল...

ৰজনীগন্ধা আৰু হাজাৰ মায়াবী সন্ধ্যা...

শেষ ক´ত এই জংগমৰ?

অতৃপ্ত বাসনাৰ সাগৰ ভৰা সংগমত নে

মহাজগতৰ মহাপ্ৰলয়ৰ মহা মহা আলিংগনত?

ওঁঠে ওঁঠে উজুঁটি খোৱাৰ বেলিকা,

জনমৰ আলিকেঁকুৰিটোত বহি আছে

এটি অনাদি কালৰ কবিতা...

✍️শ্যামল বৰা

 গৱেষক ছাত্ৰ,

  কটন বিশ্ববিদ্যালয়।