এটি ৰুগীয়া অকবিতা-আৰ,জে নিৰজ আহমেদ

বৰশী চিপত কাৰ ইমান অভিমান?

খান্দি উলিওৱা বনকেতেকীৰ সুগন্ধি কবৰলৈ চাই

যিজোপা জবাই এটা সময়ত ওভতগোৰে নাচিছিল,

পৰি আছে আজি তাই

ঢেঁকীৰ থোৰা হৈ নিজকে নিজে খুন্দিবলৈ।

নেলুৱা বাটটোৱে কালৈ চাই হাঁহে?

আমলখি ঘুমটি কোন বাটে যায়?

যি বাটে আজি এন্ধাৰ নাযায়

হেদালিৰে সৰকি এটা পাইতাৰা তৰা মোৰ কোলাত পৰে।

এঙাৰৰ পোৰণিত দুটি মুজুৰা শালিকী

পনিয়লী বেৰ বগাই

আগচোতাললৈ ঢপলিয়াই আহে।

কাৰ গাৰ নোমে মোৰ বুকুত বিন্ধে?

এয়া যেন ৰাতিৰ গল্প,

এটি ওকণি তেজপীয়াৰ প্ৰেমত পৰে।

 ✍🏻আৰ,জে নিৰজ আহমেদ

বৰক্ষেত্ৰী বৰ্ণী, নলবাৰী