সময়-প্ৰণৱ চক্ৰৱৰ্ত্তী

নৈৰ পাৰত বহি আমি

আকাশৰ কথা পাতিছিলোঁ,

নৈৰ পানীৰ ৰঙ নীলা বুলি

দুয়ো ভুল কৰিছিলোঁ৷

আকাশৰ বিশালতাই

জীৱন গণিতৰ জ্যামিতি

শিকাব পৰা নাছিল,

শিকাব পৰা নাছিল দৰ্শন

অথচ

আকাশলৈ আশাৰে ৰৈ থাকিলোঁ আমি৷

নৈখনে হয়তো ঠিকেই

শিকাব পাৰিলেহেঁতেন সকলো,

অথচ নৈক প্ৰশ্ন কৰাই নহ’ল

ওপৰৰ শান্ত ৰূপ দেখি আমি

অনুমানেই কৰিব নোৱাৰিলোঁ

তলৰ গতি আৰু গভীৰতা৷

নৈৰ পাৰত বহি নৈক এলাগী

কৰাই ভুল হ’ল আমাৰ,

এতিয়া আকাশৰ দূৰত্বই

আমাক এলাগী কৰিলে৷

তুমি আৰু মই এতিয়া

একে পথেৰেই গৈ আছোঁ

লক্ষ্যও হয়তো একেটাই,

হয়তো এই বাটেই শিকাব

আমাক

জীৱন জ্যামিতিৰ সূত্ৰ

জীৱনৰ দৰ্শন।

✍️প্ৰণৱ চক্ৰৱৰ্ত্তী