খবৰ-অঞ্জুমণি হাজৰিকা

চিনাকি বন্ধু এজনক বহুদিনৰ মূৰত বাটত লগ পাই সুধিলোঁ -- ভালনে ?

তেওঁ মূৰ দুপিয়াই হাঁহি এটা মাৰি ,  ভাল বুলি কৈ পাৰহৈ গ'ল ।

           তেওঁ মুখ ফুটাই নোকোৱা বহু কথা মুখৰ অভিব্যক্তি পঢ়ি তেওঁক  বুজিলোঁ ।তেওঁৰ মাজতে মোৰ প্ৰতিবিম্ব দেখা পালোঁ । মোৰো যে একেই সংলাপ । সংক্ষিপ্ত ভালতেই সোমাই থাকে নেদেখা নোকোৱা জীৱনৰ বহুতো খবৰ ।

              আমি পৰিস্থিতিৰ দাস  । মুখেৰে ব্যক্ত নোহোৱা কথা বুজো  ইজনে সিজনক অনুভৱী হৃদয়ৰ পোহৰেৰে  । যি খবৰে আনক দিব নিবিচাৰে অশান্তি -আঘাত ।