অশ্ৰু অঞ্জলি- প্ৰহেলিকা কৌশিক

এটা কবিতা, এখন উপন্যাস, এটা গল্প

এটা সমালোচনা নে তত্ত্বগধুৰ এক প্রবন্ধ

কাৰ মৃত্যু হ'ল ?

আজন্ম প্রহৰী কলমৰ লগৰী

কোন বাটে ভটিয়াই গ'ল!

যাৰ প্রখৰ স্মৃতি বলুকাত                            

অহৰহ বিচৰণ কৰে

জ্ঞান মালিতাৰ ধাৰ,

যি সমালোচনাই ৰুধিব পাৰে

অবাটে যোৱাৰ বাট ৷

যাৰ দৃঢ়তাই জনতালৈ আনে পোহৰৰ গান

আজি ৰুদ্ধ হ'ল বীণ খনিৰ প্রাণ ৷৷

সেই উপন্যাসৰ শেষ পৃষ্ঠা থমকিলে

গল্প কবিতাৰ খঁৰা হ'ল হাত ভৰি,

সমালোচনাৰ তীক্ষ্ণতা হৰিল,

মননশীল প্রবন্ধই কাৰ সমাধিত          

সাৰ পাই বাট চাব আপোন হাত ?

এটা জীয়া সপোন হৈ ৰ'ব

প্রজন্মৰ পৰা প্রজন্মলৈ নৈ হৈ ব'ব

কলং সাক্ষী হ'ব

চাৰিকৰিয়া সাৰে ৰ'ব

দুহাত ভৰাই যাচো অশ্রু অঞ্জলি,

তোমাৰ সৃষ্টিৰাজিৰে কৰোঁ প্রজ্ঞাৰ সোঁৱৰণী ।।