বৰষুণ-কানন গোস্বামী

আবতৰীয়া বৰষুণ জাকত তিতিব নিবিচাৰোঁ মই

শাওণৰ চিপচিপীয়া বৰষুণতহে তিয়াব খোজোঁ  নিজক

জীপাল কৰিব খোজোঁ মোৰ সেউজ সত্ত্বাক ৷

শাওণৰ দোপালপিটা বৰষুণ জাকত তিতি

মোৰ কোমল বুকুত সিঁচি দিব বিচাৰোঁ সোণগুটিৰ সপোন

সেউজীয়া কৰিব  বিচাৰোঁ মোৰ উৰ্বৰা বুকু৷

বৰষুণৰ কোমল আঘাতত

যৌৱন মতী হ’ব মোৰ ক্লীৱ পথাৰৰ

ক্ৰমে লহপহকৈ বাঢ়িব সেউজীয়া সপোনবোৰ

দবাপিটা বৰষুণত জুৰ পৰিব হৃদয়ৰ বাসনা৷

ভদীয়া ঢল মই ভাল নাপাওঁ,

যি তচনচ কৰে মোৰ অস্তিত্বক

উটুৱাই লৈ যায় মোৰ সমস্ত সৃষ্টিক;

সেয়ে মই সপোন সপোন লগা চিপচিপীয়া

বৰষুণহে ভাল পাওঁ,

যাৰ পৰশত সৃষ্টি হয় সঞ্জীৱনী ধৰা।