তোমাৰ কপালৰ ৰঙা জোনটিৰ দৰে জিলিকিছিল ।
জোনাকৰ সন্ধিয়া চোতালত বহি
সপোন দেখিবলৈ মোক তুমিয়েই শিকালাহি।
সযতনে সজাইছিলো প্ৰতিটো কোঠা ।
দুচকুত আঁকিলৈ হাজাৰ ৰঙীন ছবি ।
আমাৰ সাত বছৰৰ প্ৰেমৰ ঠিকনা সলাই যিদিনা গ'লাগৈ আঁতৰি ,
সেইদিনাই বুজিছিলো জানা , ধন-সোণৰ অবিহনে
মৰম ভালপোৱাবোৰ এদিন হৈ পৰে মূল্যহীন।
তুমি-মইৰ পৰা আমি হ'ব নোৱাৰিলোঁ
নোৱাৰিলোঁ নহয় , পাৰিলোহেঁতেন কিজানি !
যদি হাতত অলপ সময় অথবা থকা হ'লে মোৰো এটা চৰকাৰী চাকৰি ।
তুমিহীনতাত আজি মই অকলশৰীয়া।
তথাপি কথা দিলোঁ তোমাক ,
তুমিয়েই হ'বা মোৰ যৌৱনৰ শেষ ভালপোৱা ।
✍🏻বিমল কুমাৰ দাস
কুৰুৱাবাহী
নমস্কাৰ স্বাগতম জনাইছোঁ আপোনাক । লেখাটো বা সংখ্যাটো পঢ়ি কেনেকুৱা পাইছে তলত কমেন্ট বক্সত লিখি আমাক জনাবলৈ নাপাহৰিব । লগতে লেখাটোৰ তলত দিয়া হোৱাটচএপ, ফেচবুক বুটামত টিপি লেখাটো আপোনাৰ শুভাংকাশী সকলৰ সৈতে শ্বেয়াৰ কৰি দিব । ধন্যবাদ