বসন্ত নামিছে- মৃদুস্মীতা ভাগৱতী

কৃষ্ণচূড়া নে ৰাধাচূড়া

পলাশ , মদাৰ নে নাহৰ ,

কি ৰঙী বাৰু প্ৰেমফুল?

আজি সেই ৰঙতেই ৰঙীন মোৰ কলিজা ।

আজিচোন তোমাৰ কথাবোৰ

এটি প্ৰেমৰ কবিতা ,

শব্দৰ জোনাকত জিলিকিছে

মোৰ হৃদয় বাকৰি ।

কবিতা মোৰ কাহানিও প্ৰিয় নাছিল

মই প্ৰেমত পৰিলোঁ‌ নেকি ?

কাৰ বাৰু ! তোমাৰ নে কবিতাৰ•••••

তোমাৰ মৰমত শিশু হৈ ওমলা

মোৰ হৃদয়ত কি সুৰ বাজিছে এইয়া ,

চিফুং , পাংছি নে তোমাৰ সুহুৰি

বাঁ‌হীৰ সুৰোতো প্ৰিয় নাছিল মোৰ ।

মই প্ৰেমত পৰিলোঁ নেকি ?

কাৰ বাৰু ! বাঁহীৰ নে তোমাৰ সুহুৰিৰ•••••

জোনাক নাছিল প্ৰিয় 

অথবা তৰা ভৰা আকাশ ,

নীলা আকাশৰ বুকুত সূৰুযে বুলোৱা

গোলাপী চুমাৰ ৰঙেও উতনুৱা কৰা নাছিল

মোৰ যৌৱনা মন ।

মাজনিশা কেতেকীৰ কৰুণ সুৰে

ভগা নাছিল কেচা টোপনি 

দিয়া নাছিল মনত পেলাই বহাগৰ গান ,

কুলিয়ে জগোৱা নাছিল ন ঋতুৰ প্ৰণয় ।

নৈৰ বুকুত পানচৈয়ে ঢৌ তোলাদি

মোৰ বুকুত কিহৰ ঢৌ তুলিলা?

মই প্ৰেমত পৰিলোঁ নেকি?

কাৰ বাৰু ! জোন নে জোনাকৰ

তৰাৰ নে নিশাৰ

আকাশৰ নে সূৰুযৰ

কুলিৰ নে কেতেকীৰ

নৈৰ নে ঢৌৰ••••••• ?

মোৰ হৃদয় বাকৰিত আজি

মুঠি মুঠি প্ৰেম সৰিছে  ,

যেন নিয়ৰে দুবৰিক চুমিছে

আজি মোৰ বুকুলৈ বসন্ত নামিছে ।

                                 

 ✍️মৃদুস্মীতা ভাগৱতী 

      (টিহু মাখিবাহা)