সকলো একেই আছো!
মাতবোৰ, হাঁহিবোৰ, কথাবোৰ
কাৰ কাৰ হয়, বুজিব পাৰো।
মাথো আমাৰ মাজৰে
কোনোবাই চশমা লৈছে।
কোনোবাই চুলিত ক'লা ৰং ঘহিছে।
কাৰোবাৰ আগমূৰৰ চুলি নোহোৱা হৈছে।
কোনোবাই আকৌ চুলিত ৰূপালী ৰং লাগিছে বুলি গৰ্ব কৰিছে।
এনেকুৱা দুই এটা কথাৰ বাহিৰে
আমি দেখোন
সকলো একেই আছো!
আমাৰ ধেমালিবোৰ,
আমাৰ দুষ্ট ইংগিতবোৰ,
আমাৰ হাঁহিৰ কাৰণবোৰ,
আমাৰ অভিমানবোৰ,
আমাৰ খন্তেকীয়া খংবোৰ..
আমি লগ লাগিলে,
এই কথাবোৰে আমাক
আকৌ পুৰণি দিনবোৰলৈ লৈ যায়।
সেয়েহে ভাবিছো
বহু বছৰৰ পিছতো
আমি দেখোন একেই আছো,
মনেৰে, ভাৱেৰে, হেপাহেৰে।
আমি লগ লাগিলে
এতিয়াও দেখোন
ডেকাকালৰ দিনবোৰ
ঘূৰাই পোৱা যেন লাগে!
পুৰণি স্মৃতিবোৰে
মনটো থৌকি বাথৌ কৰে।
✍ মৌচম হাজৰিকা
নমস্কাৰ স্বাগতম জনাইছোঁ আপোনাক । লেখাটো বা সংখ্যাটো পঢ়ি কেনেকুৱা পাইছে তলত কমেন্ট বক্সত লিখি আমাক জনাবলৈ নাপাহৰিব । লগতে লেখাটোৰ তলত দিয়া হোৱাটচএপ, ফেচবুক বুটামত টিপি লেখাটো আপোনাৰ শুভাংকাশী সকলৰ সৈতে শ্বেয়াৰ কৰি দিব । ধন্যবাদ