আকাশত নিস্তেজ মুক্ত বিহংগ সুৰীয়া মাত।
চাৰিও পিনে দেহ শীতল কৰা পৱন।
শ্যামলিমা হৈ ৰৈ আছে শাৰী শাৰী গছ।
কি যে এই প্ৰকৃতিৰ অপৰূপ সুধা।।
মাথোঁ নিথৰ হৈ চাই ৰৌ মই।
মগ্ন হও বোৱটি নৈৰ সুৰ শুনি।।
কি যে এই বিশাল পৃথিৱী।
যাৰ সৌন্দয্যতাৰ নাই কোনো আদি।।
-দিলীপ বৰুৱা
ডিব্ৰুগড়
নমস্কাৰ স্বাগতম জনাইছোঁ আপোনাক । লেখাটো বা সংখ্যাটো পঢ়ি কেনেকুৱা পাইছে তলত কমেন্ট বক্সত লিখি আমাক জনাবলৈ নাপাহৰিব । লগতে লেখাটোৰ তলত দিয়া হোৱাটচএপ, ফেচবুক বুটামত টিপি লেখাটো আপোনাৰ শুভাংকাশী সকলৰ সৈতে শ্বেয়াৰ কৰি দিব । ধন্যবাদ