আই-অনুজ ভৰালী

সোণ বৰণীয়া আঘোণৰ পথাৰখনত

যেতিয়া ৰ'দ মূৰৰ ওপৰত উঠে তেতিয়া

বৰকৈ মনত পৰে তোমালৈ

তোমাৰ গাৰ ঘামক

ভোকৰ অমৃত পৰশ দিবলৈ তোমাৰ শ্ৰমক 

তোমাৰ সততাক প্ৰোজ্জ্বলিত  হবলৈ দিছোঁ আই ,

ক'তনো উভতাই আনিব পাৰিম আই  ,

তোমাৰ লগত কটোৱা সময়বোৰ

তুমিয়েতো তুলি লৈছিলা আই দুখবোৰ দুহাতেৰে

মোৰ সুখৰ বাবে ।

মোৰ বাবেইতো গৈছিলা তুমি বৃদ্ধাশ্ৰমলৈ ,

মৃত আবেলি ৰুণজুনৰ গধূলিত 

বৰকৈ মনত পৰে তোমালৈ আই ।

বাৰুদতকৈ ভয়ংকৰ হৈ পৰিছিলোঁ আই ।

মই আজি ভুক্তভোগী আই।

মোক মাফ কৰা আই ।