প্ৰকৃতি-ছাইফুদ্দিন আহমেদ

প্ৰকৃতি কেনেনো তোমাৰ আকৃতি ?

কিয় যে নিতৌ সলনি হয় 

তোমাৰ ৰূপৰেখা !

কেতিয়াবা যদি 

গছে-বনে কুলিৰ মাতে 

আমাক তোমাৰ প্ৰেমত মুগ্ধ কৰে ৷ 

আকৌ কেতিয়াবা খৰাঙত

প্ৰখৰ ৰ’দে নগ্নপ্ৰায় কৰে ৷

আকৌ কেতিয়াবা যে

অতিমাত্ৰা ঠাণ্ডা সেয়া কিয় ?

কেতিয়াবা যদি ধুমুহাৰ তাণ্ডৱ ৷

সম্প্ৰীতিৰ ভাবেৰে আকৌ

কেতিয়াবা হৃদয় জোৰোৱা 

মৃদু বতাহে মনটোক 

ৰসিক কৰি তোলে ৷

মোৰ অশান্ত মনলৈ যে

সদায় এটি প্ৰশ্নৰ উদ্বেগে 

ঢৌ তোলে যে তুমিয়েই তোমাৰ 

শোভা বৰ্দ্ধন আৰু কৰ্তন কৰা কিয় ,

সদায়ে ন কইনাৰ দৰে সাজি-কাচি

আছা যে তুমি প্ৰকৃতি কেনেনো তোমাৰ আকৃতি ?

আমাক এবাৰ কোৱা যদি !!