মই আহিলং ব'ৱাৰী- বিনা দেৱী

গ'ভা বিহুতে  আহিলং ব'ৱাৰী 

দুখ নকৰিবি  আই 

ত'ৰ কষ্ট দেখি চুকুলা পানী অলাই ,

ল'কৰ ঘৰত ধান - চাউল জাৰি 

পথাৰে , পথাৰে  ৰোৱনী - দাৱনী হৈ

কেমেন খোৱাবি আৰু ল'কৰ কেথা-কানি ধুই ।

ভাইটোকে চাবি , ইচ্‌কলত পথাবি 

লিখা- পঢ়া শিকাই মাষ্টৰ বাবু কৰিবি ।।

দিম্বকায়ে লগ  ধৰিলা 

আহিলং  গুচি  ,

আমাক খোৱাই তই থাক  লঘ'নে 

ৰাতি তই পেটৰ ভ'খত 

পানীকে ঢক্‌ ঢক্‌ কে গিল 

পিতাইটোৱে আধা পেটি  হৈ 

ইচাট্‌  - বিচাট্‌ কৰি ভাগৰৰ টোপনি মাৰেই  ,

উপায় নাপাং , কপালকে ধিয়াং  । 

দিম্বকাইক, ম'ক  গালি নাপাৰিবি 

জানইচোন -- তাৰ আছে এহাল ম'হ

খেতি কৰিম, হাল বেচিম 

ময়ো হম ৰোৱনী দাৱনী 

ভখৰ ভাত মুঠি হব মুকুলি  । 

আই -- দুখ নকৰিবি 

ৰাইজৰ দায় - দণ্ড ভাঙি 

ঘৰতে যাম -- ৰুই থৈ আহিম ৰ’

কখৰ মাটি বিঘা 

তহঁতে আকৌ নিদিবি  বন্ধকত  । 

শাহু আয়ে বৰ মৰম কৰেই 

ত'ৰ দৰে সৰহকে খাবাও দেই

ভাতৰ সজাটি দেখিলে  তক, পিতাইক

বাবাটোক বৰকে  মনত পৰেই 

কান্দিবাই পাং  , 

ভখ্‌ গোছাই ভাত খাবা পাইছনা আই ? ? 

       

                                        

গোভাবাসীৰ কথিত ভাষাৰে 

আহিলং-- আহিলো, ব'ৱাৰী--বোৱাৰী ,গ'ভা বিহু--গোভা বিহু , চুকুলা পানী --চকুৰ পানী , অলাই - ওলাই , কেমেন - কিমান , কখৰ-- কাষৰ , পাং-- পাওঁ , ভখ্‌--ভোক