জীৱনৰ অন্তিম যাত্রা
কিয় স্বজিলা তুমি সৃষ্টি কর্তা!!
বিষাদৰ আকুলতা
ঘূৰি নাহে কোনোদিন,
ৰঙীন ৰঙীন সপোন
ভাগিছে মনৰ দাপোন,
গুচি গ'ল বহু মনৰ আপোন।
শত্ শত্ আশা
হৈছে মাথোঁ নিৰাশা,
ভষ্ম হোৱা শিখা
মনৰ বহু অপেক্ষা,
শেষ হোৱা সপোনৰ ভৰসা।
এই অন্তিম বিদায়
এই অন্তিম বিদায়,
চলি থাকিবনে সদায়!!
নাশ হোৱা পর্য্যায়
দুখী হৃদয়ে বিনাই,
এয়াই মানুহৰ জীৱন জনম আৰু মৰণ,
ঈশ্বৰৰ চৰণত লভিলো শৰণ।
শেষ হ'ব সেই অতীতৰ দিন।
নাই আৰু বেছি দিন
এদিন হ'বা বিলীন
হৃদয়ৰ সেই মৌনতা,
শোকাকুল পৰিবেশৰ এই জনতা।
জীৱনৰ শেষ দিন
মাটিৰ মানুহ আমি মাটিতে বিলীন।
এয়াই নেকি জীৱনৰ সমীক্ষা!
বুজাব নোৱাৰা কিছু ভাষা।
নমস্কাৰ স্বাগতম জনাইছোঁ আপোনাক । লেখাটো বা সংখ্যাটো পঢ়ি কেনেকুৱা পাইছে তলত কমেন্ট বক্সত লিখি আমাক জনাবলৈ নাপাহৰিব । লগতে লেখাটোৰ তলত দিয়া হোৱাটচএপ, ফেচবুক বুটামত টিপি লেখাটো আপোনাৰ শুভাংকাশী সকলৰ সৈতে শ্বেয়াৰ কৰি দিব । ধন্যবাদ