ৰহস্যময়-ৰজনী কুমাৰ ডেকা

ভালপাওঁ মই মানুহৰ সমাজ,

পৃথিৱীলৈ কাহানিও নাহক

জনশূণ্য অন্ধকাৰ ৷

ভয়নো কিহৰ ?

যদি লক্ষ্য মোৰ সঁচা পথৰ ,

অটল বিশ্বাস আছে মোৰ ,

জীৱনৰ  আউল লগা পথত ৷

তথাপিতো ভয় লাগে মোৰ ,

ভিন্ন জনৰ ভিন্ন প্ৰশ্নক ,

মই যেন অবাক আৰু অনন্যা ৷

এবুকু পোহৰ থাকিও যেন

মোৰ বাবে  পৃথিৱীখন  কিয় অন্ধকাৰ ?

বিধাতাৰ কাৰাগাৰে সজালে মোক

মানুহৰ সমাজত এক কলংকৰ ৷

জীৱনৰ নিখিল সময়ে কৰে 

জীয়াই থকাৰ কত যুঁজ ,

মস্তিস্কৰ প্ৰজ্ঞানে দিয়ে  মোক

অখিল অবুজ ৷

তথাপিতো ভালপাওঁ মানুহৰ সমাজ ৷

ৰাতিৰ এন্ধাৰত জোনে বাৰু 

কিনো দুখ সহে ?

আশাৰ চাকিগচিও তেনেই জয় পৰে ৷

অনুতপ্ত জাগে মনত শিকলিয়ে 

বেঢ়িলে 

যেতিয়া জীৱনৰ অৰ্থ কি বুলি 

চিঞৰিলে ৷ 

ৰহস্যময় জীৱনৰ এক অনাদৰ অভিনয় ,

তথাপি ভাল পাওঁ মই মানুহৰ 

সমাজ ৷

               

📌ৰজনী কুমাৰ ডেকা