আকৌ কেতিয়াবা দি যায় নিদ্ৰাহীন নিশা ।
কেতিয়াবা যদি আনে অশেষ শান্তি,
আকৌ কেতিয়াবা দি যায় হৃদয়ত এক অশান্তি ।
কেতিয়াবা যদি আনে ৰঙীন সপোন,
আকৌ কেতিয়াবা দি যায় তন্দ্ৰাহীন দিঠক ।
কেতিয়াবা যদি আনে সুমধুৰ স্মৃতি,
আকৌ কেতিয়াবা দি যায় বেদনাদায়ক বিস্মৃতি ।
কেতিয়াবা যদি আনে ওঁঠত মধুৰ হাঁহি,
আকৌ কেতিয়াবা দি যায় দুচকুত কান্দোন ।
কেতিয়াবা যদি আনে হৃদয়ত প্ৰেমৰ অনুৰাগ,
আকৌ কেতিয়াবা দি যায় হৃদয়ত অশান্তৰ বিৰাগ ।
কেতিয়াবা যদি আনে হেজাৰ সপোন পূৰণ কৰাৰ আশা,
আকৌ কেতিয়াবা দি যায় স্বাৰ্থ নিৰাশা।
কেতিয়াবা যদি আনে প্ৰিয়জনৰ নিঃস্বাৰ্থ ভালপোৱা ,
আকৌ কেতিয়াবা দি যায় স্বাৰ্থপৰ লোকৰ অসীম বেয়াপোৱা।
তিঁতা-মিঠা ,হাঁহি -কান্দোনৰ মাজত ,
জীৱন সংগ্ৰামত গতি কৰি আছোঁ।
জীৱনটো এনেকুৱাই, এনেকৈয়ে জীৱন,
জয়ী হোৱাৰ হেঁপাহেৰে গৈ আছোঁ ।
নমস্কাৰ স্বাগতম জনাইছোঁ আপোনাক । লেখাটো বা সংখ্যাটো পঢ়ি কেনেকুৱা পাইছে তলত কমেন্ট বক্সত লিখি আমাক জনাবলৈ নাপাহৰিব । লগতে লেখাটোৰ তলত দিয়া হোৱাটচএপ, ফেচবুক বুটামত টিপি লেখাটো আপোনাৰ শুভাংকাশী সকলৰ সৈতে শ্বেয়াৰ কৰি দিব । ধন্যবাদ