ইতিমধ্যে মোৰ ঘৰৰ কাষৰ এগৰাকী খুৰীয়ে নেপালত চকু চিকিৎসা কৰাৰ পিছত চেকআপৰ বাবে পুণৰ নেপাললৈ যাব বুলি কোৱাত ময়ো তেখেতৰ লগত যাবলৈ ওলাইছিলোঁ । পিছত এটা দিন থিক কৰি ৰেলতে নেপাললৈ গৈছিলোঁ । নেপাললৈ ৰেলেৰে যাব লাগিলে প্ৰথমতে NJP ৰেল জংচনত নামি আৰু গাড়ীৰে তাৰ পিছত ভাৰতৰ সীমান্তত থকা পানীটেঙ্কী নামৰ ঠাই এখনলৈ যাব লাগিব । আনহাতে পানীটেঙ্কীৰ পৰা নেপাললৈ যাব হ'লে ৰিক্সাত উঠি প্ৰথমতে নেপালৰ কাকৰভিটালৈ যাব লাগিব । পিছত কাকৰভিটাৰ পৰা আকৌ বাছত উঠি প্ৰায় ১৭ কিমি দূৰত্বত অৱস্থিত বিৰ্টামোড নামৰ ঠাইত থকা 'মেছী আই হস্পিতাল'লৈ যাব পাৰি, য'ত চকুৰ চিকিৎসা কৰা হয় । সেয়ে আমি আগদিনা ৰাতি ৯-৩০ বজাত ট্ৰেইনত উঠি পিছদিনা ৰাতিপুৱা ৬ বজাত NJP ত নামিছিলোঁ আৰু নামিয়েই বাছত উঠি প্ৰথমে পানীটেঙ্কীলৈ গৈছিলোঁ । আকৌ পানীটেঙ্কী আৰু আৰু কাকৰভিটাৰ মাজত এখন নদী আছে যিখন নদীৰ ওপৰত থকা দলঙেৰে কাকৰভিটালৈ গৈছিলোঁ । মই অৱশ্যে নেপাললৈ দুবাৰ গৈছিলোঁ । দুয়ো বাৰে এটা কথা লক্ষ্য কৰিছিলোঁ যে কোনোবা মানুহে যদি অকলে ৰিক্সাত উঠে তেন্তে দেখিব যে কাষতে হঠাৎ এজন মানুহ উঠে আৰু নমাৰ সময়ত তেওঁ নিজৰ ভাৰাটো দি গুচি যায় । তাৰ পৰা এটা কথা বুজি পালোঁ, সেই ঠাইত ৰিক্সাত যোৱা দুজন বেলেগ বেলেগ মানুহে নিজৰ ভাৰা ভাগ-বাটোৱাৰা কৰি লয়,যিটো সচৰাচৰ আমাৰ ইয়াত দেখা নাযায় । দুয়োখন দেশৰ সীমান্তত নিৰাপত্তা ৰক্ষী আছে যদিও সাধাৰণ মানুহৰ কাগজ-পত্ৰ পৰীক্ষা কৰা নহয় ।
কাকৰভিটাত নমাৰ পিছত এখন বাছত উঠি বিৰ্তামোড পালোগৈ । তাতে এখন হোটেলত থকাৰ ব্যৱস্থা কৰি অলপ খাই বৈ হস্পিতালত সোমাইছিলোঁ । হস্পিতালত দুটা ক্ষেপত ৰোগী চোৱাচিতা কৰা হয় । ইতিমধ্যে ৰাতিপুৱা ক্ষেপতো শেষ হোৱাৰ পিছত দ্বিতীয় ক্ষেপৰ বাবে লাইন কৰিব লাগে আৰু লাইনো দুই ধৰণৰ হয় । এটা লাইনত চকুৰ পৰীক্ষাৰ বাবে সেই সময়ত ২০ টকা(ভাৰতীয় মুদ্ৰা ১৩ টকা) আৰু আনটো লাইনত ১৫০টকা(ভাৰতীয় মুদ্ৰা ১০০টকা) । প্ৰথম লাইনটোত কম পইচা বাবে দীঘলীয়া লাইন আৰু আনটো বেছি পইচাৰ বাবে চুটি । আমি দূৰৰ পৰা অহাৰ বাবে ১০০ টকীয়া লাইনতে থিয় হৈছিলোঁ । আমাৰ ভাগ্য ভাল আছিল যে সেই সময়ত বেছি মানুহো অহা নাছিল । গতিকে ৰৈ থকা নিৰাপত্তাৰক্ষী এজনীয়ে আমাক ২০ টকীয়া লাইনতে থিয় হ'ব কৈছিল আৰু আমিও খুব কম সময়তে পৰীক্ষাখিনি কৰিছিলোঁ । ভাৰতীয় ১০ টকীয়া মুদ্ৰাৰ মুল্য নেপালত ১৬ টকা আৰু নেপালৰ ১০ টকীয়া মুল্য ভাৰতীয় মুদ্ৰাৰ ৬ টকা । সেয়ে নেপালত দোকান বজাৰ বা যিকোনো ঠাইত এইভাৱেই মুদ্ৰাৰ আদান প্ৰদান কৰা হয় । সেই সময়ত অসমৰ প্ৰিপেড মোবাইল সেৱা নেপালততো বাদেই ভাৰতৰ অন্যান্য ৰাজ্যতো উপলদ্ধ নাছিল । মোৰ অৱশ্যে এটা পষ্ট পেইড মোবাইল থকাৰ বাবে ভাৰতৰ সীমান্ত আৰু নেপাল সীমান্তৰ কিছু ভিতৰলৈকে পাইছিলোঁ । সাধাৰণতে নেপালৰ পৰা ভাৰতলৈ আমাৰ মোবাইলত নেটৱৰ্ক পোৱা নাযায় , কিন্তু অস্ত্ৰোপচাৰ কৰাৰ আগেয়ে ঘৰলৈ বুলি ফোন এটা কৰোঁতে হঠাৎ যোগাযোগ কৰিব পাৰিছিলোঁ আৰু সেয়াও মাথোন এবাৰেই ।
পিছদিনা ৰাতিপুৱাই খুব সোনকালে উঠি কাউণ্টাৰত ৪০০০ টকা (ভাৰতীয় ২৫০০ টকা )জমা দি অস্ত্ৰোপচাৰৰ বাবে সাজু হৈছিলোঁ । ইতিমধ্যে হস্পিতালত চকুৰ অস্ত্ৰোপচাৰৰ বাবে ৰোগীসকলৰ তালিকা প্ৰস্তুত কৰি এজন এজনকৈ অস্ত্ৰোপচাৰ কৰি গৈছিল । এই কামখিনি ইমান নিখুঁতভাৱে আৰু কম সময়ত কৰিছিল যে ভাবিলে সঁচাকৈয়ে বৰ আচৰিত লাগে । তাৰোপৰি হস্পিতালৰ কোঠাসমূহ তথা চৌহদটো ইমান পৰিষ্কাৰ পৰিছন্ন আছিল যে ফু মাৰিও ভাত খাব পাৰি । অস্ত্ৰোপচাৰ কৰাৰ পিছত ৰোগীসকলক এটা কোঠাত ৰাতিটোৰ বাবে জিৰণি ল'বলৈ দিয়া হয় । এই ৰাতিটো থকাৰ খৰছো সেই ২০ টকাৰ ভিতৰতে ধৰা হয় । ভাবিলে সঁচাকৈয়ে বৰ আচৰিত লাগে । পিছদিনা চকুৰ ড্ৰেচিং কৰি প্ৰায় ৬০ টকা মানৰ খোৱা আৰু চকুত সনা দৰৱ দিছিল । অলপ চালাক-চতুৰ মানুহ হ'লে হোটেলত নাথাকি কেৱল হস্পিতালতে থাকি চকুৰ চিকিৎসা কৰি ঘৰলৈ ঘূৰি আহিবও পাৰি ।
নেপাললৈ অসম তথা উত্তৰ পূৰ্বাঞ্চলৰ পৰা যথেষ্ট মানুহে চকুৰ চিকিৎসা কৰিবলৈ আহে ,মূলতঃ তাত কম খৰছতে চিকিৎসা কৰাৰ বাবেহে । তাৰোপৰি পশ্চিম বংগ ও বিহাৰৰ পৰাও যথেষ্ট মানুহ আহে । আমি ইতিমধ্যে তাত কেইবাটাও অসমীয়া পৰিয়ালক লগ পাইছিলোঁ । বিৰ্টামোডত বজাৰৰ আশেপাশে ঘূৰোঁতে হঠাৎ অসমীয়াতে লিখা ফলক এখন দেখা পাই মনটো খুব ভাল লাগিছিল । বিদেশত অসমীয়া ফলক এখন দেখা পালে কিমান ভাল লাগে সেয়া নিজেহে অনুভৱ কৰিব পাৰে । তাৰ পৰা অনুমান কৰিছিলোঁ যে তালৈ যথেষ্ট সংখ্যক অসমৰ মানুহ আহে । যিহেতু আমি দুৰাতিৰ বাবে নেপালত আছিলোঁ আৰু তৃতীয় দিনা ঘূৰি অহা ৰেলৰ টিকট ৰাতি ৯-৩০ থকাৰ বাবে সেইদিনা দিনৰ ভাগত এনেয়ে থকাৰ বাবে প্ৰায় ৬ কিমি. দূৰত থকা এটা প্ৰাচীন মন্দিৰলৈ ফুৰিবলৈ গৈছিলোঁ আৰু তাৰ পৰা ঘূৰি আহি লাহে লাহে NJP লৈ আহিছিলোঁ । যথা সময়ত ৰেল আহি পোৱাত আমি উঠি পিছদিনা গুৱাহাটী পাইছিলোঁ আৰু তাৰ পিছত ঘৰলৈ ঘূৰি আহিছিলোঁ ।
নেপালৰ বজাৰত সোমাই এটা কথা লক্ষ্য কৰিছিলোঁ সেই দেশখন ভাৰতৰ ওপৰত যথেষ্ট নিৰ্ভৰশীল । কাপোৰ-কানি ,গেছকে আদি কৰি বহু বস্তু ভাৰতৰ পৰাই আমদানি কৰা হয় । কিবা কাৰণত ভাৰতৰ সীমান্তত বন্ধ দিলে তাৰ প্ৰভাৱ নেপালতো পৰে । ১৫ বছৰৰ আগৰ নেপাল আৰু বৰ্তমানৰ নেপালৰ মাজত হয়তো বহুত পাৰ্থক্য থাকিব পাৰে । সেয়ে , বাছ বা ৰেলৰ ভাৰা বৃদ্ধি ,চিকিৎসাৰ ব্যয়ও যথেষ্ট বেছি হ'ব পাৰে। তথাপিও ক'ব পাৰি সাধাৰণ মানুহৰ বাবে নেপালত চকুৰ চিকিৎসা যথেষ্ট সুলভ ।
নমস্কাৰ স্বাগতম জনাইছোঁ আপোনাক । লেখাটো বা সংখ্যাটো পঢ়ি কেনেকুৱা পাইছে তলত কমেন্ট বক্সত লিখি আমাক জনাবলৈ নাপাহৰিব । লগতে লেখাটোৰ তলত দিয়া হোৱাটচএপ, ফেচবুক বুটামত টিপি লেখাটো আপোনাৰ শুভাংকাশী সকলৰ সৈতে শ্বেয়াৰ কৰি দিব । ধন্যবাদ