প্ৰেমৰ সপোন - ভাৰ্গৱ প্ৰীতম দত্ত

নিশাৰ ছাঁত তৰাৰ জোনাক,  

তোমাৰ চকুত সপোনৰ আকাশ।  

মুকুতাৰ দৰে চকুত ভাঁহে,  

প্ৰেমৰ সুৰ হৃদয়ত বাজে।  

  

বতাহে আহি সুঁৱৰি ল'লে,  

তোমাৰ গীতৰ মিঠা সুৰৰ ছাঁ।  

তুমি মোৰ হোৱা দুৰ্বাৰ হেঁপাহ,  

তুমি মোৰ হৃদয়ৰ প্ৰাণ।  

  

প্ৰত্যেক পলকত তোমাৰ কথা,  

প্ৰত্যেক নিশাত সপোনৰ আশা।  

আকাশৰ ডালত তোমাৰ মুখ,  

জীৱনৰ পথত সপোনৰ সুখ।  

  

প্ৰেমৰ বতৰা ক'লে ধীৰে, 

তোমাৰ বাহুতে সন্ধিয়া ভৰে,  

তুমিয়েই মোৰ সপোনৰ ঠাই,  

অন্তহীন মৰমৰ শিশা পাই।