তুমি যোৱাৰ পাছত

তুমি য'লৈকে যোৱা

লৈ যোৱা মোকো প্ৰিয়তম

তোমাৰ উশাহৰ স'তে

তোমাৰ সত্বাত বিলীন কৰি ।

তোমাৰ হাঁহিৰে উজ্বলিব খুজোঁ মই----

তোমাৰ আশাৰ আবিৰেৰে

নিজকে বুলাব খোজো---

দিগন্ত বিয়াপি মেলিব খোজো

হেঁপাহৰ  পানচৈ   ।

মোৰ ফাগুনী দেশলৈ 

তুমি প্ৰায়ে আহা আৰু গুচি যোৱা 

লগত লৈ আহা এজাক সুগন্ধি মলয়া ।

কিন্তু---তুমি যোৱাৰ পাছত 

বেদনাৰ লহৰ তুলি মন গহনত 

বৈ থাকে নীৰৱে যমুনা---

মনৰ নিজান কোণত মাথোঁ 

বাজি থাকে ৰিণি ৰিণি

তোমাৰ বাঁহীৰ কৰুণ মূৰ্ছনা ।

লাগে এনেহে  যেন 

জন্ম জন্মান্তৰৰ পৰাই 

তুমি মোৰ শ্যাম আৰু 

মই তোমাৰ বিৰহিনী ৰাধা ।

📝 ডঃ কুঞ্জলতা গগৈ, ডিব্ৰুগড়