হাজাৰ হাজাৰ কোলাহলে
টুপনিত যেতিয়া ঘূমতি মাৰে
কাব্যপ্ৰেমিক কলমে তেতিয়া তােমাৰ শব্দ নিগৰাবলৈ
পথভ্ৰস্ত পথিকক ধুই নিকা কৰে।
কিন্তু তেতিয়াও যে বিশৃংখল এই অমানিশাৰ প্ৰতিতাে মূহূৰ্ত ।
মাজে মাজে কোলাহল গছৰ খুৰুঙত, বাঁহৰ জুপুৰিত জিৰনি লােৱা নিস্বাসৰ বিশ্বাসী প্ৰেমিক চৰাই জাক।
শব্দৰ শিল-শিলনি, ভাষাৰ যে অতুলনীয় ।
পােহৰৰ সন্ধানত দাকুৱাৰ চিয়ৰ সময়াে যে নাযায় নুপুৱাই দীঘলীয়া বাটৰ।
নিৰিবিলি জােনাকৰ অগা-দুৱা
হৃদয়ৰ অনুবাদ প্ৰতিতাে ক্ষণত,
আন্ধাৰৰ প্ৰতিতাে গলিৰে নিগৰি নিগৰি সৰকি যোৱা জোনাকী পৰুৱাৰ এয়াই সম্ভৱত অপেক্ষা পােহৰ।
✍️ৰঙিলী লইং
নমস্কাৰ স্বাগতম জনাইছোঁ আপোনাক । লেখাটো বা সংখ্যাটো পঢ়ি কেনেকুৱা পাইছে তলত কমেন্ট বক্সত লিখি আমাক জনাবলৈ নাপাহৰিব । লগতে লেখাটোৰ তলত দিয়া হোৱাটচএপ, ফেচবুক বুটামত টিপি লেখাটো আপোনাৰ শুভাংকাশী সকলৰ সৈতে শ্বেয়াৰ কৰি দিব । ধন্যবাদ