নিসংগ -বৰ্ণালী গগৈ

কেতিয়াবা অকলশৰীয়া যেন  অনুভৱ হয়

মনৰ মাজত হেজাৰ ভাব আহি দোলা দি যায় 

জীৱনটো অসাৰ যেন লাগে

একমাত্ৰ লগৰী হৈ পৰে শুভ্ৰ কাগজ আৰু এটি কলম 

নিলাবোৰে ঢাকি যাঁও কাগজৰ লজ্জা

বক্ষত দি যাঁও শব্দৰ চেঁকুৰা ।

কিন্ত কেতিয়াবা কাগজবোৰো হয় ভাগৰুৱা

কলমটিও হৈ পৰে ৰুদ্ধ 

মাথো এসোপামান উদাস ভাৱনা হয় লগৰীয়া

হৈ পৰো অকলশৰীয়া ।