দুখ

দুখ মােৰ আত্মাৰ।

দুখ মোৰ  ফটা কামিজৰ সিয়নীত,

দুখ মোৰ উৱলি যোৱা খেৰৰ ছালত,

দুখ মােৰ মামৰে ধৰা কোৰখনত,

দুখ মোৰ উৱলি যোৱা নগা-মােনাটােত ।

দুখ মােৰ, মই ফেচবুকৰ কবি- মই যেন সামান্য ।

দুখ নাই মােত-কাৰণ,মোৰ তেজ তোমাৰ দৰেই,

দুখ নাই মােত - শুদ্ধ হৃদয়ৰ অধিকাৰী মই

হে ইশ্বৰ, মোক লিখিবলৈ শক্তি দিয়া,

অযুত দুখতো লিখি যাব পৰাকৈ -

সেই হৃদয় কপোৱা - বেথা ভৰা কবিতাবােৰ ।

যেতিয়ালৈকে, ধমনীৰ স্পন্দন বন্ধ নহয় ॥

📝মীনা পামে গাম 

     চিপাঝাৰ, দৰং