নিসংগতা

নিসংগতাৰ ভেম মোৰ ভাল নেলাগে! 

উৰ্বৰা  পৃথিৱীৰ এচুকত দিয়া মোক ঠাই ।

গঢ়িব দিয়া বন্ধুত্ব চৌপাশৰ স'তে,

মই গীত গাম, মই নাচিম,

মই উচুপি উচুপি কান্দিম সিহঁতৰ স'তে 

ফুলৰ স'তে মিতিৰালি পাতি  পক্ষী হৈ উমলিম ....    ।

নিসংগতাৰ ঐশ্বৰ্য্য,  বিভূতি মোৰ কাম্য  নহয়,

নিবিচাৰো অলেখ খ্যাতি,  সম্ভাৰ; 

দৰিদ্ৰজনৰ  তেজ শুহি সাজিব  নোখোঁজো মই সুউচ্চ অট্টালিকা !

য'ত শূণ্যতাত ওলমি ৰয়  মোৰ আত্মা !

দলিয়াই দিওঁ মোৰ অৰ্থহীন সম্পদ, যশস্যা আৰু ভেমাল পোছাক; 

মাৰ্বলখচিত  খটখটী এৰি মই মজিয়ালৈ  নামিব খোজোঁ।।

কাৰ্পেটশুৱনি মজিয়া এৰি 

নিজকে আবিষ্কাৰ কৰোঁ 

দুবৰিৰ কোমল  দলিচাত ;

এদিন য'ৰ পৰা আৰম্ভ হৈছিল মোৰ যাত্ৰা ।

ধূলিয়ৰি চোতাল,  সেউজী পথাৰতে  আকৌ লেখিব  খোজোঁ সৃষ্টিৰ এমুঠি কবিতা

প্ৰেৰণাৰে জীপাল হৈ ! !

 

📝ৰীতামণি বৰদলৈ

  (গুৱাহাটী )