"অৰু কালিলৈ আলহী আহিব"
মাকৰ মাতত তাই ঘূৰি চালে।
'অ' মা , কোন আহিবনো ? '
"তোমাৰ বাবে দেউতাই ল'ৰা ঠিক কৰিছে ।
ব্যৱসায় কৰে । মাক-দেউতাকৰ সৈতে তেওঁ কালিলৈ অহাৰ কথা আছে।"
অৰুনিমাৰ মূৰত সৰগ খনহে যেন ভাগি পৰিল ।
নিৰুপায় হৈ তাই সকলো কথা মাকক বিৱৰি ক'লে ।
হিতে বিপৰীতে হ'ল , যেতিয়া এই কথা দেউতাকৰ
কাণত পৰিল ।
একেজনী মাথোঁ ছোৱালী। কিমান আদৰ , যত্নত
ডাঙৰ কৰিছে , একো উপাৰ্জন নোহোৱা ইমান
দুখীয়া ল'ৰা এটালৈ দি তাইৰ জীৱনটো ধ্বংস হ'বলৈ দিব নোৱাৰি ।
তাইৰ , মাকৰ যিমান কাকূতি-মিনতিয়ে ও তেওঁক
টলাব নোৱাৰিলে । এজন নাম থকা উকিলৰ ছোৱালী তাই । চৌবিশ ঘন্টাই তাইৰ ওপৰত দেউতাকৰ কাঢ়া নজৰ ।
দিন বাগৰিল........... !
ৰাজৰ চাকৰি এটা যোগাৰ হ'ল । আজি সি জইন
কৰিব । মাক আৰু ভায়েকক লৈ ৰাজৰ সংসাৰ ।
দেউতাকক সি সৰুতে হেৰুৱাইছে । বহুত কষ্টত
মাকে সিহঁতক মানুহ কৰিছে । এতিয়া তাৰ বহুতো
কাম কৰিবলৈ আছে । ঘৰটো সাজিবলৈ আছে ।
দেউতাকে সজা ঘৰটো কিছু অংশ ভাগিয়ে গৈছে ।
মাকে জীৱনত কেৱল মাত্ৰ দুখকে দেখিছিল ।
এতিয়াৰ পৰা সি মাকক আৰু দুখ পাবলৈ নিদিয়ে । ফৰেষ্ট ডিপার্টমেন্টৰ চাকৰি ।
সংসাৰ খন সুন্দৰ কৈ চলাই নিব পাৰিব ।
যোৱাকালি ৰাজে চাকৰিত যোগদান কৰিলে ।
অৰুনিমাক খবৰটো দিবলৈ যাবই পৰা নাই !
চাকৰিৰ ধান্দাত লাগি থাকোঁতে বহু দিন তাইক
লগ কৰিবলৈ ও যাব পৰা নাই ।
আজি তাৰ মনটো খুব ভাল লাগিছে ।
সপোন বোৰ পূৰণ হোৱাৰ পথত আগবাঢ়িছে ।
মন পখিলাজনী ও যেন উৰি উৰি পাৰাপাৰ বিহীন দিগন্ত লৈ ঢাপলি মেলিছিল । আজি বহু দিনৰ পাছত তাৰ মৰমৰ অৰুজনীক লগ পাব !
অৰুনিমাৰ ঘৰলৈ বুলি আগবাঢ়িল সি ।
কিন্তু এয়া কি ?
গেটত দেখোন মস্ত তলা এটা ওলমি আছে !
ইফালে সিফালে চাই অলপ দূৰত সিহঁতৰ ঘৰৰ চকীদাৰজনক দেখিলে ।
তেওঁক সুধিলে "ঘৰত কোনো নাই নেকি ?"
"নাই নহয় দাদা , সকলো গুৱাহাটীলৈ গ'ল ।
যোৱাকালি অৰুনিমা বাইদেউৰ বিয়া আছিল
নহয় !"
"কি বিয়া... ?"
ৰাজৰ ভৰিৰ তলৰ পৰা পৃথিৱীখন যেন আঁতৰি
গৈছিল । চকুৰে ৰঙা ,হালধীয়া দেখিলে । তাৰ
চাৰিওফালে সকলো বস্তু যেন বৃত্তাকাৰে ঘূৰিবলৈ ধৰিলে ।
অজ্ঞান হৈ সি ঢলি পৰিল !
.............. .............. ;
যেতিয়া সি নিজকে আৱিষ্কাৰ কৰিলে , দেখিলে
কাষত মাক আৰু ভায়েকক ।
"মোৰ কি হৈছে মা ?"
"তোৰ হাৰ্ট এটেক হৈছিল সোণ। "
"মা ,এয়া কি হৈ গ'ল" বুলি সি হুক হুকাই কান্দিবলৈ
ধৰিলে ।
"সোণ ,তইনো ডাঙৰ মানুহৰ ছোৱালী কিয় আশা
কৰিছিলি । দেউতাৰ ঢুকুৱাৰ পাছৰে পৰা কিমান কষ্টত তহঁতক মানুহ কৰিলো তহঁতৰ সুখ দেখিম বুলি । তই কিয় নিজকে অসুখী কৰিবলৈ গৈছিলি । "
"নহয় মা তুমি নুবুজিবা , মই অৰুনিমাৰ অবিহনে
জীয়াই থকাৰ কথা ভাবিবই নোৱাৰোঁ । মোৰ সকলো শেষ হৈ গ'ল।"
"তই মোৰ বাবে জীয়াই থাকিব লাগিব সোণ ।
পাহৰিবলৈ চেষ্টা কৰিবি তাইক । সময়ে মনৰ ঘাঁ
ডোখৰ পুৰাব এদিন । "
আৰু কিবাকিবি কৈছিল মাকে । তাৰ শুনাৰ
ধৈর্য নাছিল । কেৱল মাত্ৰ কান্দিছিল ।
হাস্পতালৰ পৰা ঘৰলৈ আহিল । ক্ৰমান্বয়ে সি সুস্থ হৈছিল ।
সকলো যেন শূন্যতাৰে ভৰা !
জীৱনটো যেন অসাৰ হৈ পৰিল । কিয় এনে কৰিলে তাই !
ক'ত ভুল হৈ গ'ল ! ভাবি যেন পাগল হৈ যাব
সি । নাই মই মৰি যাম... !
পাছ মুহূৰ্ততে ভাবিলে মাৰ কি হ'ব !
নাই নাই , মই জীয়াই থাকিব লাগিব ।
মাৰ বাবে , ভাইটোৰ বাবে ।
মোৰ মুখলৈ চায়েইটো সিহঁত
জীয়াই আছে !
"হে ভগৱান শক্তি দিয়া .......!
মোক......! "
ক্ৰমশঃ..............!
নমস্কাৰ স্বাগতম জনাইছোঁ আপোনাক । লেখাটো বা সংখ্যাটো পঢ়ি কেনেকুৱা পাইছে তলত কমেন্ট বক্সত লিখি আমাক জনাবলৈ নাপাহৰিব । লগতে লেখাটোৰ তলত দিয়া হোৱাটচএপ, ফেচবুক বুটামত টিপি লেখাটো আপোনাৰ শুভাংকাশী সকলৰ সৈতে শ্বেয়াৰ কৰি দিব । ধন্যবাদ