অজুহাত-সুৰজ বৰগোহাঁই

হেজাৰ জনেক হ'লেও

হৃদয়ৰ গৰাকীয়ে সহাঁৰি নিদিলে 

উকা উকা হৈ থাকে দিনবোৰ

এটা যেন গভীৰ নিশা ।

হৃদয়ৰ অনগত্যবোৰ

আন্ধাৰত কঁপি কঁপি জকি উঠে

যেতিয়া মাজৰাতি

চৰাই এটিয়ে স্মৃতি গীত জুৰে ।

প্ৰেমৰ অজুহাত লৈ

তুমি আহিব খুজিও নাহিলা,

কথাবোৰ অজুহাতত

অকবিতা হৈ ৰʼল

কাহিনীয়েই হ'ল নে গল্প?

কবিতাই হʼল নে শিল্প?

বুজি নাপালোঁ!

প্ৰেমৰ অজুহাতত জীৱন জব্দ ।

                                                

 ✍️সুৰজ বৰগোহাঁই,             

‌‌ ধেমাজি, মৰিঢল,