লাহে লাহে গোটেই মানুহবোৰৰ ভৰিত- অনিৰ্বাণ দত্ত

মোৰ সন্মুখৰ পথটো 

ক্ৰমে হেলনীয়া হৈ গৈ আছে

লাখুটিডালত ভেঁজা দি খুপিখুপি হ’লেও 

মই মোৰ ঠাইতে ৰৈ আছোঁ

মোৰ হাতৰ লেমটোৰ ক্ষীণ পোহৰ

অসীম আন্ধাৰত ফিৰিঙতি এটাৰ দৰে ফুটি আছে 

পৰম বন্ধু বুলি ভেটি কৰা লাখুটিডালে

উজুটি বিজুতি খাইও মোকে ধৰি আছে

ইতিমধ্যে চহৰৰ সকলো লাইট নুমাই দিয়া হৈছে

নমাই দিয়া হৈছে দুঃসাহসী কোনো ডেকাই পতা আকাশবাতীবোৰো 

তথাপি মোৰ কাষেৰে নিৰ্বিবাদে পাৰ হৈ গৈ আছে 

ভিন্ন বেশভূষাৰ চিনাকি অচিনাকি 

সৰু বৰ অনেক মুখ

(মুখ চাই মানুহ কোন চিনিব নোৱাৰি )

মুখবোৰত উদ্বেগৰ কোনো আঁচোৰ নাই

খোজবোৰতো দ্বিধা সংকোচৰ নাই লেশ

বিপৰীতে মুখত আছে

বেপৰোৱা হাঁহি

আৰু খোজত ছন্দায়িত গতি

লাহে লাহে গোটেই মানুহবোৰৰ ভৰিত

বাজি উঠিছে বুটজোতাৰ গিৰিপ গিৰিপ সংগীত।