হালধীয়া পৃষ্ঠাৰ গুণগুণ-বিদ্যুৎ পলাশ

বহুদিন হ'ল জীৱনৰ বিষয়ে একো নভবা...

বহুদিন হ'ল ভালপোৱাৰ বিষয়ে একো নোকোৱা...

কেতিয়াবা বেজাৰ লাগে 

বুকুখন বিষাই উঠে

আৰু হেঁপাহ বোৰে উৰিব খোজে কহুৱা হৈ লাহে -লাহে..

কবিতা বুলিলে সেউজীয়া হৈ পৰো ...

ঠিক

পিতাইৰ পথাৰ খনৰ দৰে...

আপোনাৰ একান্ত শুভ চিন্তক হ'ম বুলিও হ'ব পৰা নাই..

শূণ্য হৃদয়ৰে আপোনাৰ 

প্ৰিয় হও কিদৰে...!

তথাপিও আপোনাৰ প্ৰতিটো শব্দ

মোৰ শৰিৰী পৃষ্ঠাত চিয়াঁহীৰ টোপালহৈ বৈ যায়____ 

ভুলতে কৈ দিব পাৰোঁ আপোনাক

আকৌ এবাৰ____

সেউজীয়া কৰিবা নেকি

হৃদয়ৰ পদূলি..!

কথাদিলো 

আই আৰু পিতাইৰ  দৰেই জিলিকাই উঠাম

আমাৰ  পৃথিৱী..।