শৰতৰ বতৰ••পিংকী বৰা

মৃদু এছাটি বতাহ

বাহিৰলৈ গ’লেই অনুভৱ হয় চেঁচা চেঁচা ,  

ফুলিছে এপাহি দুপাহি কৈ ফুল শেৱালী, 

নৈৰ পাৰৰ কঁহুৱাই নাচিছে হালি জালি 

এয়াই চাগে শৰতৰ আগমনি  ।

নৈ কানৰ বতাহ জাকেও কৈ যায় কাণে কাণে 

অশান্ত মনৰ কথা ,

এনে লাগে যেন এই সময় খিনিত তুমি আহি কাষতে ৰ’বা ! 

তোমাৰে মোৰে মিলনৰ এয়াই শৰতৰ মধুৰ বেলা । 

 শৰতৰ আকাশত ফৰিং ফুটা জোনাক , 

চৌপাশে বিয়পিছে শেৱালীৰ সুবাস , 

তল ভৰি সৰি থাকে গৃহস্থৰ চোতাল , 

নিয়ৰ সিক্ত দুবৰি গচকিবলৈ বৰ হেঁপাহ ! 

এয়া যে  শৰতৰ বতৰ 

শেৱালী ফুলাৰ বতৰ ।।

  

     ✍️পিংকী বৰা

         মাজুলী