তেওঁ এতিয়াও কবি•মনোজ ঠাকুৰীয়া

এদিন 

অকষ্মাৎ চেৰেলিয়াই চেৰেলা লাগিল

পিতাইৰ বুকুৰ সমস্ত সাহ৷

যেন 

মূৰত খহি পৰিল 

শিলৰ পাহাৰ এটা৷

তেতিয়াৰ পৰাই

পিতাইৰ বুকুখন শিল

শিলে হেচি ধৰা৷

শিলৰ বুকুৰ শিল ভাৱনাত

পিতাইৰ পথাৰখনো শিল৷

অৱশ্যে তেওঁ

এতিয়াও কবি৷

নাঙলৰ সমাধিত

তেওঁ নিতৌ গুজে একোমুঠি সেউজীয়া৷