এইয়া ঠিক কবিতা নহয় - প্রদীপ চাংমাই

এইয়া ঠিক কবিতা নহয়

মনৰ বাকৰিত অন্তৰ্ভুক্ত 

অতীতৰ তিতা কিছু স্মৃতি হে

সময়ে জুখিব নোৱাৰা

পাহৰণি সোঁতত পাহৰিব খুজিও

পাহৰিব নোৱাৰা অকথ্য অনুভৱ

ভাবিলেই কাঁড় যেন বিষে বিন্ধে।

দুখৰ বোজা কঢ়িয়াই আহি

আজি হ'লোহি দুই সন্তানৰ পিতৃ

দুখ কি অভাৱ কি সেইয়া 

সময়ে অনুভৱ কৰালে

পৰিস্থিতিয়ে সন্মুখীন কৰালে।

কেতিয়াবা অতীতৰ পৃষ্ঠাবোৰ লুটিয়ালে

দুয়োধাৰে দুধাৰি চুকুলো বৈ আহে!

বহু পালো বহু হেৰোৱালো

কিন্তু পোৱাৰ তুলনা 

নোপোৱাৰ তুলনাত তেনেই নগন্য

বৰ্তমানে বহু সুখী মই

কিন্ত অতীতক জানো পাহৰণি সোতত পাহৰাতো সহজ

অতীত থাকে সদায় ছাঁটোৰ দৰে লগত

কেতিয়াবা দুখৰ কাৰণ হৈ 

কেতিয়াবা অন্ধকাৰ ৰাতিৰ হেৰাই যোৱা টোপনিৰ কাৰণ হৈ। 

     

     ✍️প্রদীপ চাংমাই

         ডিব্রুগড়