এজাক পখী

(৮ বছৰ বয়সত লিখা মোৰ জীৱনৰ প্ৰথম কবিতা)

বাহ এৰি পখী গণে

জাকে জাকে উৰা মাৰে

শুকুলা মেঘৰ মাজে মাজে

সুৰ তুলি তালে তালে ৷

সুৰুজৰ  এচাটি পোহৰ পৰি

জিলিকি  উঠিছে দেউকাৰ পাখী

মলয়া বতাহজাকে  কাণে কাণে মনে মনে 

ফুচ  ফুচাই কৈছে কিবাকিবি ৷

সেউজী ধৰণীয়ে উল্লাসতে 

নাচিছে ছেও ধৰি

ময়ুৰেও তাল মিলাই 

নাচিছে দেও দি ৷

সোণালী ধাননিত 

পৰি বতাহ চৰাই জাকে

হেপাঁহ পলোৱাই খাইছে 

আঘোণৰ পকা পকা ধান ৷

গগণচুম্বী উৰা মাৰিছে পখীগণ 

তাকে দেখি শুকুলা আকাশত

উৰি ফুৰিব খোজে মোৰ মন

ছিঙি সমাজৰ ৰীতিনীতি ৷

কবি -  দুলাল ৰবিদাস