ফাগুনৰ মালিতা

১)অভিমান সামৰি সৰি পৰিছিল

শেষখিলা হালধীয়া পাত;

আবেলিৰ বতাহজাকে গাইছিল

নৱ-বসন্তৰ কৌটি-কলিয়া গান।

(২)

পলাশ মদাৰ শিমলু হৈ

থোপা থোপে ফুলিছিল তেজৰ জুই;

শীতৰ সাজ খুলি ধুলিৰ ওঁৰণী টানি

উচুপি আছিল ফাগুনৰ তেজগোৰা বেলি।

(৩)

চকুৰ পতাত হেঁপাহৰ সপোন আঁকি

শুকান পাতৰ উম লৈ,

শুই আছিল  নাঙঠ অৰণ্যখনি।

(৪)

কাজল মেঘবোৰে আকাশত ঘৰ সাঁজিছিল,

নামি আহিছিল দুভৰিত নুপুৰ পিন্ধি;

লাজত মুখ লুকুৱাইছিল উতনুৱা ধুলি।

(৫)

কেঁচা মাটিৰ গোন্ধ এটা উজাই আহিছিল,

কামি-হাঁড়বোৰে কন্-কনাই উঠিছিল;

তিঁতি-বুৰি জুৰুলি-জুপোৰি হৈছিল,

সদ্য-জাত  বসন্ত।

 📝 প্ৰবিন দত্ত (শিৱসাগৰ)