এখন বিশাল হৃদয়ৰ আশা লৈ
দুখৰ যাতনা দুৰ কৰিবলৈ ।
সমাজতান্ত্ৰিক ব্যবস্থা মষিমূৰ কৰি
পৰা হলে সপোন গঢ়িব ৷
এখনি মৰমৰ বোৱতী নৈ
হৃদয়ে হৃদয়ে বৈ নিৰবধি
জিলিকিব দুয়োটি পাৰ ।
কঁহুৱা কোমল উশাহ নিশাহত
উৰিব শুকান পাত
উৰুৱাই লৈ যাব পৱনে
কোলাহল ধুমুহাজাক
হে আকাশ
দুখৰ আকাশ খেদি আনি দিয়া
শান্তিৰ শীতল বতাহ এজাক ।
হে নীলাভ সাগৰ
ধুই নিয়া হৃদয়ৰ যত আছে বেদনা ।
আত্মজাহ যাবলৈ নিদিবা ।
উটি ভাঁহি যাব খুজো জীৱন নদীৰ ঢৌত
সোনাৰুফুলীয়া মৰমবোৰ লৈ ৷
শুকুলা মেঘে ঢাকিলেও আকাশ
শান্তিৰ সুবাস সিচিবা ৷
নিয়ৰৰ ৰূপালী টোপাল হৈ
গালে মুখে জিলিকিবা ।
খুলি থম হৃদয়ৰ জপনা
প্ৰেম আৰু বিশ্বাসৰ বাবে হৃদয় কঁপি উঠিব
উমাল পৰশেৰে আলফুলে নিৰবধি বৈ যাব।
সেউজী উপত্যকাৰ বিষন্ন বদনৰ সমাপ্তি
অনাবিল অনুভূতি সৌন্দৰ্য্যৰ ৰন্ধে ৰন্ধে৷
চিৰন্তন সত্য আহ্বান হৃদয়ৰ
তিৰবিৰ জোনাকৰ প্ৰেমাসক্ত আনন্দ স্পৃহা।
জোনাকৰ বৰষুণজাকত সোণসেৰীয়া সময়
এবুকু প্ৰেমৰ বাসনা
হাঁহি মুখে সামৰিম ।
📝 ৰুমী কলিতা দত্ত
নমস্কাৰ স্বাগতম জনাইছোঁ আপোনাক । লেখাটো বা সংখ্যাটো পঢ়ি কেনেকুৱা পাইছে তলত কমেন্ট বক্সত লিখি আমাক জনাবলৈ নাপাহৰিব । লগতে লেখাটোৰ তলত দিয়া হোৱাটচএপ, ফেচবুক বুটামত টিপি লেখাটো আপোনাৰ শুভাংকাশী সকলৰ সৈতে শ্বেয়াৰ কৰি দিব । ধন্যবাদ