তোমাৰ ছবি

নিৰ্জন নদীৰ দুয়োপাৰে গৰা

তোমাক বিচাৰো হৃদয়ৰ পৰা 

বিচ্ছেদৰ বেদনাই বুকুত অগনি জ্বলাই 

প্ৰেমৰ দৌৰাত্ম্যই টোপনি খেদাই ।

হাহাকাৰ কৰিলেও অন্তৰে বিচাৰি নাপাই 

দুখৰ অশ্ৰুকণাৰ প্ৰতিচ্ছবি দেখা পাই 

দাসত্বৰ বান্ধোনৰ মাজত দুচকুৰ ভাষা হেৰাই 

স্নিগ্ধ জোনাকে বিৰহৰ চকুলো বোৱাই ।

বিচ্ছেদৰ অগনি নিৰ্ভৃত কোণত জ্বলে 

বিষাদৰ ঢৌবোৰে পাছে পাছে খেদে 

নিৰ্জনতাৰ আঁৰে আঁৰে দুখৰ চকৰী ঘুৰে 

অক্লান্ত পক্ষী হৈ মন উৰা মাৰে ।

বিষাদৰ বিননিয়ে হৃদয় কঁপাই তোলে 

ভাগ্যহীন জীৱনে সুৰহীন কৰি তোলে 

অতীত মৰহা নাই স্মৃতিৰ পাতনিত 

সম্ভাৱনাৰ  মাজতে থাকিম 

হৈ জিলিঙনি ।

জিঞাঁৰ পাখীৰ দৰে 

নাই মোৰ জিলিকনি 

অন্তৰৰ কোঁহে কোঁহে ৰাখিম মাথোঁ তোমাৰ ছবি ।

মৃদু শিহৰণ জাগে সৰা পাতে পাতে 

মন মোৰ আকুল কৰে 

এজাক পলৰীয়া পৱনে ।

পুৱাৰ মিঠা মধু গুঞ্জন শুনি 

হিয়া মোৰ আছে অভিমানত উফন্দি ।

 📝ৰুমী কলিতা দত্ত