এইবাৰ যেন বসন্ত নিৰৱ

কলাকৈ ডাৱৰে আকাশখন আৱৰিলে

ঘিৰিংকৈ গৰজি উঠিল মেঘে

নামি আহিল বৰষুণ 

লঠঙা গছ-গছনি 

ন-কুহি পাতেৰে ভৰি পৰিল

গছত ফুলিল নাহৰ তগৰ কপৌ কেতেকী 

গছৰ ডালে ডালে 

পাতৰ আৰে আৰে

অমিয়া সুৰেৰে গীত জুৰিলে 

বেচেৰা কুলিটিয়ে 

নিৰৱে অকলে 

নাই ঢোলৰ মাত

নাই পেপাৰ মাত 

নাই ভঙা নাচনীৰ  ককাল 

আতংক মহাআতংক

সকলো ফালে কৰুণাৰ আতংক 

মৰমীয়ে আপোন চেনাইটি বিহুৱান খন দিম বুলি 

মনতে পাঙিছিল

সিফালে চেনাইটি ও মনতে পাঙিলে মনৰ মৰমীৰ 

লিহিৰি হাতত গামখাৰু এযুৰি 

নেঘেৰী খোপাতে 

কপৌফুল গুঁজি দিম বুলি 

নাহিব যেন পাও সুখৰ বতৰা

নাহৰ কপৌ ফুলিলেও 

কুলি কেতেকীয়ে বিনালেও 

ওলাব পৰা নাই ঢুলীয়া নাচনী

থমকি ৰৈছে 

মাথো অভিমানী হৈ।। 

          

📝ৰুণছেং মহন 

  চৰাইদেউ জিলা, ধেমাজি বিল গাঁও।