হেৰুৱা অতীত

গতিশীল সময়ৰ পম খেদি,

পাৰ হ'ল জীৱনৰ সোণালী দিনবোৰ ।

আশা ভৰশা নিৰাশাৰ সন্ধিৰে

ভৰি দিলোহি যৌৱনৰ তলীত,।

সমনীয়াৰ লগত কৰা ধেমালি,

পখিলাৰ পাছ খেদা,

কাগজৰ নাও খেলা ,

আম জাম বিচাৰি ,

 টলং টলং ঘূৰি ফুৰা ,

নৈৰ বালিচৰত বালিঘৰ সজা ,

সময়ৰ সোঁতত উটি যোৱা 

এইয়া যেন এতিয়া দুস্ৱপ্ন ।

এই দিনবোৰৰ নাই ওভতনি

স্মৃতিৰ গোপন কোঠাত ই আৱদ্ব ।

অতিত এতিয়া স্মৃতিহে মাথো ।

                               

   📝নৱীন চন্দ্ৰ কুৰ্মী

    বৰপাম, চতিয়া)                         

 

‌