একলহ সোণৰ মুদ্ৰা আৰু এখন ঘৰ -সত্য কাহিনী-০৫

মাজুলীৰ বৰগঞা গাওঁ। মাঘ বিহুৰ বাবে বহুত দিনৰ আগৰে পৰাই অসমৰ মানুহে চিৰা, সান্দহ, তিল,গুৰ, বৰা চাউল আদি খাদ্য সম্ভাৰ গোটাই লয় । সেইদৰে, মাঘৰ বিহুৰ আগে আগে বিহুৰ বাবে যা-যােগাৰ কৰাত সচৰাচৰ সেই গাৱঁৰ তিৰোতাসকলো ব্যস্ত  হৈছিল।  তেওঁলোকৰ দূৰৈৰ বাৰীত কাঠআলু ৰুই থােৱা আছিল , দুইজনী জাই লগলাগি কাঠ আলু খন্দাত লাগিল। খানি খানি বহুত দ কৈ খানিলে, কিন্তু কাঠআলু নাপালে তাৰ পৰিবৰ্তে মাটিৰ কলহত সােণৰ মুদ্ৰা দেখা পালে । দুয়ােজনীয়ে আলু খন্দা এৰি  ভয়তে কিবা দেও- ভূতহে ওলাইছে বুলি য'ৰে বস্ত ত'তে এৰি কােবা-কােবিকৈ  পােনেই ঘৰ ওলাইছিলগৈ । 

    তাৰ কাষৰ মানুহঘৰে  সমস্ত ঘটনা প্ৰত্যক্ষ কৰি আছিল আৰু সেই ঘৰৰ মানুহে  সোণৰ  মােতকীটাে মনে মনে আনি থলে । কিছুমানে সেই কথাতো গম পালে। তেওঁলোকে অলপ -অলপকৈ সোণৰ মুদ্ৰাবােৰ বিক্ৰী কৰি বহুত ধন পাইছিল । ঘৰত সোণৰ মোতকী অনাৰ পিছৰ পৰাই সেই ঘৰৰ অৱস্থা দিনক -  দিনে ভাল লৈ আহিবলৈ ধৰিলে । সকলোৰে চকুত পৰাকৈ ধনী হৈ আহিল; মুঠতে চাৰিওফালে নদন-বদন অৱস্থা হৈছিল ॥ 

কিন্তু, মানুহৰ দিন  সদায় একেদৰে নাযায় । এনেদৰে কিছুবছৰ  যােৱাৰ পিছত ঘৰত এটা - এটাকৈ  বিপদ -বিঘিনীয়ে  দেখা দিবলৈ আৰম্ভ কৰিলে । শেষত ঘৰৰ ডাঙৰ লৰাতাে ডেকা অৱস্থাতে ঢুকাই থাকিল । ল'ৰাটাে ঢুকুৱাৰ পিছত  পতি- পত্নীৰ মনত দুখ কুলাই - পাচিয়ে নধৰা অৱস্থা  হ'ল । সেই আনন্দৰ দিনবােৰ হেৰাই যোৱাৰ উপক্ৰম হ'ল । লাহে লাহে আগৰ দৰে দুখীয়া হবলৈ ধৰিলে  শেষত গৈ গৈ  পথৰ ভিক্ষাৰী হলগৈ । মানুহৰ ঘৰে-ঘৰে ভিক্ষা কৰিব লগীয়া অৱস্থা পাইছিলগৈ ।

   সেই গাঁৱৰ মানুহে তেওঁলোকে দেও - ভূত,কালিকা লগা সোণৰ  মোতকী  আনি ঘৰত সোমোৱাৰ কাৰণে তেনে দশা হ'ল বুলি কয় । আৰু সেই  দেওলগা দেওৱেই ল'ৰাটাে মাৰি নিয়া বুলি মুখে মুখে প্ৰচাৰিত ।

    এই কাহিনী সমূহ ষাঠি দশকৰ আগৰ সত্য  কাহিনী  আছিল । এনেবােৰ পৰিঘটনা বা ঘটনা সেই সময়ত গাওঁ-ভূঁই বিলাকত বহুত আছিল বুলি কাহিনী সংগ্ৰহ কৰা গাওঁখনৰ মানুহৰ মুখত শুনিছিলো । এটা যুগত সমাজ বা প্ৰাকৃতিক পৰিৱেশত বিভিন্ন অশৰীৰী বা দেও আদিৰ বিচৰণ সম্বন্ধীয় ধ্যান -ধাৰণাবােৰ সংগ্ৰহ কৰি উপস্থাপন কৰিলো । 

( বি: দ্ৰ :: সেই গাঁৱৰে মানুহৰ পৰা  সংগ্ৰহ কৰা সত্য কাহিনী  )

📝মীনা পামে গাম