বিভ্ৰাট

বগা চোলাত ক'লা দাগ নালাগে সানিব 

হিয়াৰ যন্ত্ৰণাবোৰো নালাগে বুজিব

হিয়াখনেে যদিহে নিবিচাৰে তোমাৰ

যদিহে তোমাৰ আবেগৰ চকুলো নসৰে ৷

কেতিয়াবা দুপৰৰাতি শুনিবা কুলিৰ বিননি

দুখবোৰে তেতিয়া ধৰিব পাৰে হেঁচি ?

দুখ নাথাকিলে অনুভৱ জানো সৰি পৰে ?

দুহাত খালি নাথাকিলে জানো ভিক্ষা মাগে ?

ভিক্ষা পাত্ৰ উদং বাবে দুহাত মেলি দিলে 

নিদিবানে সহাৰি হৃদয়খন জুৰ পৰিবলে ?

ভুল বুলি প্ৰমাণিত কৰিলা 

কবিতাৰ সুৰেৰে 

বিশ্বাসক মোহাৰি দুভৰিৰেে ।

প্ৰেম স্বৰ্গীয় ৷

সমাজেহে কৰিব পাৰে কলুষিত

হৃদয়ৰ অনুভূতি প্ৰেম পবিত্ৰ ।

মনৰ উমান পালে আতৰি আহিম 

চিৰদিনৰ বাবে 

উদং কৰি মোৰ ভিক্ষাপাত্ৰ ।

 📝 ৰুমী কলিতা দত্ত